Ostatecznie samoloty otrzymają oficjalną nazwę Phoenix II. Ich dostawy mają zostać zrealizowane do końca 2034 roku – ogółem plan zakłada budowę osiemnastu samolotów, które powstaną poprzez konwersję standardowych C-130J-30 Super Hercules (pierwszy z nich znajduje się już na etapie montażu). Zapoczątkowanie procesu konwersji ma rozpocząć się w 2026 roku.
Wykonawcą przebudowy jest korporacja Northrop Grumman – umowa dotycząca realizacji prac została podpisana w grudniu 2024 roku. Głównym podwykonawcą (obok Lockheed Martin) ma być Collins Aerospace (dostawca systemu łączności bardzo niskich częstotliwości VLA). Jest podzielona na trzy fazy. W pierwszej zostanie przeprowadzona przebudowa trzech (prototypowych) egzemplarzy. W drugiej prace będą przechodzić trzy kolejne samoloty (partia małoseryjna), a w trzeciej mowa o pozostałych.
Grafika: Northrop Grumman
Głównym zadaniem samolotów E-130J Phoenix II ma być utrzymanie łączności bardzo niskich częstotliwości VLA pomiędzy stanowiskami dowodzenia oraz okrętami podwodnymi uzbrojonymi w międzykontynentalne pociski balistyczne. Bazą macierzystą trzech eskadr, które zostaną przezbrojone w E-130J, będzie Tinker w stanie Oklahoma.