24 listopada br., wraz z ogłoszeniem nowej umowy koalicyjnej niemieckiego rządu federalnego, złożonej z Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD), Wolnej Partii Demokratycznej (FDP) i Sojuszu 90/Zieloni nowe władze w Berlinie zadeklarowały pozostanie w programie NATO Nuclear Sharing i w związku z tym zakup amerykańskich samolotów wielozadaniowych F/A-18E/F Super Hornet wraz z samolotami walki radioelektronicznej EA-18G Growler (Boeing odpadł z kanadyjskiego programu następcy Horneta).
Wraz z ogłoszeniem umowy koalicyjnej niemieckiego rządu federalnego, nowe władze w Berlinie zadeklarowały pozostanie w programie NATO Nuclear Sharing i w związku z tym zakup amerykańskich samolotów / Zdjęcie: Boeing
Jak podkreślono, decyzja ma uniemożliwić ewentualne zgrzyty wewnątrz Sojuszu Północnoatlantyckiego, zwłaszcza w okresie rosnących napięć z Rosją. Kwestia ta pozostawała niejasna do samego końca, a więc wrześniowych wyborów parlamentarnych, w wyniku których władzę utraciła koalicja Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU) i Unii Chrześcijańsko-Społecznej (CSU) ze wspomnianą SPD. Dotychczasowe władze niemieckie była za wypełnianiem zobowiązań Niemiec wobec NATO (Rosja i Chiny zacieśnią współpracę wojskową).
Część polityków ze skrajnego skrzydła SPD (uważanego za prorosyjskie), dziś wchodzących w skład rządu federalnego w silniejszej pozycji niż wcześniej, była z kolei przeciwna dalszemu członkostwu Niemiec w programie państw, współdzielących posiadanie i ewentualne używanie podczas konfliktu amerykańskiej, taktycznej broni jądrowej, w postaci kierowanych bomb nuklearnych rodziny B61. Zeszłoroczne deklaracje części polityków SPD wywołały reakcję międzynarodową w postaci oświadczenia ówczesnej Ambasador USA w Polsce, Georgetty Mosbacher o możliwości przyjęcia tego zobowiązania przez Polskę. Jednak najnowsza deklaracja władz w Berlinie zamyka także dyskusję o ewentualnym rozmieszczeniu broni jądrowej w naszym kraju (Ostatnie próby F-35 z bombami nuklearnymi B61-12).
Jednak, jak wynika z opublikowanego oświadczenia, politycy nowej koalicji oświadczyli zgodnie, że dopóki broń jądrowa odgrywa ważną rolę w koncepcji strategicznej NATO, Niemcy są zainteresowane udziałem w strategicznych dyskusjach i procesach planowania, a więc zasiadaniem ich przedstawiciela w Grupie Planowania Nuklearnego (Nuclear Planning Group) oraz składowaniu bomb jądrowych na ich terytorium.
Czwarty rząd Angeli Merkel zamierzał zakupić 30 F/A-18E/F Super Hornet i 15 EA-18G Growler, z których te pierwsze będą certyfikowane do przenoszenia bomb jądrowych rodziny B61, w uzupełnieniu z 55 wielozadaniowymi Eurofighter Typhoon Tranche 3 (z radarami AESA typu Captor-E Mk.1), jako następcy 83 pozostających w służbie samolotów Panavia Tornado, w tym 21 w wersji ECR (rozpoznawczej i przeznaczonej do przełamywania obrony przeciwlotniczej) i 68 w wersji IDS (szturmowej). Te ostatnie są dostosowane do przenoszenia broni jądrowej (Dwóch następców niemieckich Tornado).
Jednak decyzja o następcy Tornado została odsunięta w czasie na co najmniej 2022 lub początek 2023, przez co rozpoczęcie procedury zakupowej rozpocznie się około 2025. Oznacza to też, że federalne ministerstwo obrony Niemiec będzie kontynuować modernizację wojsk lotniczych (Luftwaffe) według aktualnych rekomendacji (Saab zmodernizuje system ostrzegania samolotów Tornado).
Co najmniej 100 bomb rodziny B61 o mocy od 0,3 do 340 kT jest rozmieszczonych na terytoriach nie tylko Niemiec, ale także Włoch, Belgii, Niderlandów i Turcji do ewentualnego użycia przez siły zbrojne tych państw (samoloty F-16C/D i Panavia Tornado IDS) (Rosyjska broń jądrowa na Białorusi?).
Pozyskanie Super Hornetów i Growlerów będzie kontynuacją trendu zakupu amerykańskich statków powietrznych w ostatnim czasie. Warto tu wspomnieć zamówienie na sześć samolotów transportowych i tankujących C-130J/KC-130J Super Hercules oraz pięć samolotów patrolowych i zwalczania okrętów podwodnych P-8A Poseidon, czy ewentualny zakup ciężkich śmigłowców transportowych – w grze pozostają CH-47F Chinook i CH-53K King Stallion czy też szturmowych AH-64E Apache Guardian (Pierwszy Super Hercules w niemieckich barwach, Współpraca Boeinga z niemieckim przemysłem na rzecz P-8A Poseidon, Współpraca Sikorsky z Niemcami, Niemcy zainteresowane AH-64E).