7 kwietnia Mark Andrews, dyrektor Combat Capabilities Branch w Maneuver Requirements Division z Fort Benning w Alabamie poinformował podczas Dnia Przemysłu, że amerykańskie wojska lądowe (US Army) planują zastąpienie ciężkich przeciwpancernych pocisków kierowanych (ppk) z rodziny BGM-71 TOW nowym system rakietowym o większym zasięgu rażenia o kryptonimie Future Close Combat Missile System-Heavy (CCMS-H) (Następca Stingera w US Army na start).

Amerykańskie wojska lądowe planują zastąpienie ciężkich przeciwpancernych pocisków kierowanych BGM-71 TOW nowym system rakietowym o większym zasięgu rażenia / Zdjęcie: US Army

Zgodnie z informacją w serwisie Military, najważniejszą cechą nowego ciężkiego ppk ma być ponad 2,5 razy większy zasięg w porównaniu z obecnym systemem, z ok. 3750-4500 m do co najmniej 10 000 m, natomiast zasięg minimalny ma nie przekraczać 40 m. Pocisk systemu ma też charakteryzować się wyższą prędkością lotu oraz możliwością strzelania w ruchu (TOW ma prędkość ok. 1100 km/h lub Ma0,9 i zasięg minimalny 65 m) (AH-64E z ppk Spike NLOS).

System ma strzelać w dwóch trybach: naprowadzając się na cel przed opuszczeniem wyrzutni, czyli LOBL (Lock-On Before Launch), jak i po wystrzeleniu, czyli LOAL (Lock-On After Launch). Musi być też na tyle zwrotny, aby mógł razić cele ruchome, zmieniające pozycje i kryjące się za osłonami (US Army testowała Spike SR).

Co istotne, nowy pocisk ma być kompatybilny z obecnymi wyrzutniami systemu BGM-71 TOW, z uwagi na duże ich zapasy w US Army. Dodatkowo, system naprowadzania powinien mieć możliwość dzielenia się informacjami na temat celów z operatorami innych wyrzutni w pododdziale.

System Future CCMS-H trafi na uzbrojenie w latach 2028-2032 do modernizowanych bojowych wozów piechoty M2 Bradley, jak i ich następców, czyli półautonomicznych pojazdów nowej generacji, które zostaną pozyskane w ramach programu OMFV (Optionally Manned Fighting Vehicle) (Amerykański Lynx ze sztuczną inteligencją).

BGM-71 TOW (Tube-launched, Optically tracked, Wire-guided) został wprowadzony na uzbrojenie US Army w 1970 jako następca francuskiego ppk MGM-32A ENTAC i 105-mm działa bezodrzutowego M40. Od tamtej pory był wielokrotnie modyfikowany i modernizowany. Początkowo pocisk systemu był naprowadzany przewodowo, co unieruchamiało żołnierzy lub przenoszący wyrzutnię pojazd na czas lotu do celu, narażając na kontratak przeciwnika. Najnowsze warianty, produkowane przez Raytheona od 2006, działają w trybie wystrzel-i-zapomnij (fire-and forget). System wszedł na uzbrojenie sił zbrojnych ponad 40 państw (Kolejne TOW dla Arabii Saudyjskiej).