W czwartek, 18 stycznia, ukraiński portal branżowy Defence Express poinformował, że w ostatnim ataku na południu Ukrainy, Rosjanie użyli co najmniej jednego pocisku przeciwokrętowego P-35B 4K44B systemu Riedut (w kodzie DIA/NATO: SS-N-3B Shaddock), który wszedł do służby w 1966, co wnioskuje się na podstawie odnalezionego wraku zestrzelonej przez ukraińską obronę powietrzną rakiety.
Pocisk przeciwokrętowy P-6 4K48 / Zdjęcie archiwalne
Jak czytamy, wrak odnaleziono na południu Ukrainy, nie precyzując jego lokacji, ale wydaje się, że został wystrzelony z okupowanego Krymu. Wcześniej rosyjskie siły okupacyjne używały w atakach również pocisków przeciwokrętowych, programując je do atakowania celów naziemnych, ale były to nowsze P-800 Oniks systemu obrony wybrzeża K-300P Bastion-P (SSC-5 Stooge) czy Ch-35U Uran (SS-N-25 Switchblade) wystrzeliwane z samolotów i Ch-35 systemu obrony wybrzeża Bał (SSC-6 Sennight) (Ukraińcy zniszczyli rosyjski system obrony wybrzeża K-300P Bastion-P na Krymie).
Tym razem użycie starszego uzbrojenia jest zaskakujące, bo formalnie zostało ono wycofane z eksploatacji. Najwyraźniej jednak Rosjanie zmagazynowali stare pociski w formie rezerwy amunicyjnej i teraz po nie zaczęli sięgać.
P-35B 4K44B Riedut o zasięgu 300 km systemu obrony wybrzeża Klif to lądowy wariant pocisku przeciwokrętowego P-6 4K48 o zasięgu 270 km, który wszedł na uzbrojenie krążowników rakietowych projektu 58 (w kodzie NATO: Kynda) w 1962 (był wystrzeliwany z wyrzutni CM-70 na obrotowym stanowisku), a następnie konwencjonalnych okrętów podwodnych projektu 651 (w kodzie NATO: Juliett) i atomowych projektu 675 (w kodzie NATO: Echo-II).
Omawiany wariant lądowy wprowadzono do służby w 1966. Główne zmiany dotyczyły wlotu powietrza silnika i długości kadłuba (P-6 miał długość 10 m i masę 4,2 t). System obrony wybrzeża Klif był mobilny, ale pocisków tego typu używano też w instalacji stacjonarnej Obiekt 100 Utes/Sotka w bazie morskiej Bałakława w Sewastopolu. W 1982 równolegle wprowadzono do służby zmodernizowany wariant Progriess 9M44, który charakteryzował się jeszcze bardziej zwiększonym zasięgiem rażenia do 460 km.
P-35B 4K44B Riedut ma 9,45 m długości i 0,76 m średnicy kadłuba. Maksymalna masa startowa wynosi 4,035 tony. Pocisk osiąga prędkość przelotową 1250 km/h, a pułap lotu, w zależności od jego fazy, od 100 do 7000 m. Przenosi głowicę odłamkowo-burzącą-kumulacyjną (niektóre źródła podają, że mógł przenosić także taktyczną głowicę jądrową).
P-6/P-35 został opracowany przez biuro konstrukcyjne OKB-52. Obecnie jest to OAO NPO Maszinostrojenija z Reutowa, wchodzące w skład spółki OAO Takticzeskoje Rakietnoje Woorużenije (KTRW) z siedzibą w mieście Korolow k. Moskwy. Głównym konstruktorem był Władimir Nikołajewicz Czełomiej, a prace nad systemem trwały w latach 1956-1959. Program testów państwowych rozpoczęto 21 października 1959.
⚡️Presumably, for the first time, the 🇷🇺Russian Federation used the P-35 missile of the coastal missile complex "Redut" to strike 🇺🇦Ukraine
Its range is 300/460 km, speed – 2000 km/h, and the weight of the warhead ~ 1000 kg. The complex itself was adopted in 1962 and was… pic.twitter.com/jGXXPUjpDr
— 🇺🇦Ukrainian Front (@front_ukrainian) January 18, 2024
Komentarze
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.