24 sierpnia brytyjski dziennik Daily Telegraph poinformował, że Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii ma  podczas londyńskich targów przemysłu obronnego i bezpieczeństwa DSEI (Defence and Security Equipment International) ogłosić zwycięzcę w  programie budowy pięciu lekkich fregat rakietowych typu 31e. Kontrakt o wartości nawet 1,25 mld GBP (6,01 mld zł) ma zostać podpisany z konsorcjum Team 31, złożonym ze spółek Babcock, BMT Defence Services, Ferguson Marine, Harland and Wolff, Odense Maritime Technology (OMT) i Thales. Konsorcjum  zaoferowało okręty projektu Arrowhead 140, oparte o duńskie fregaty typu Iver Huitfeldt, opracowane przez OMT.
 Koncepcja Arrowhead 140 opiera się na duńskich fregatach rakietowych typu Iver Huitfeldt. W latach 2012-2013 Królewska Marynarka Wojenna Danii otrzymała trzy jednostki tego typu: HDMS Iver Huitfeldt (F361), HDMS Peter Willemoes (F362) i HDMS Niels Juel (F363)

Koncepcja Arrowhead 140 opiera się na duńskich fregatach rakietowych typu Iver Huitfeldt. W latach 2012-2013 Królewska Marynarka Wojenna Danii otrzymała trzy jednostki tego typu: HDMS Iver Huitfeldt (F361), HDMS Peter Willemoes (F362) i HDMS Niels Juel (F363)

Zamówienie fregat typu 31e, zwanych też General Purpose Frigate (GPFF), zostało oddzielone od zakupu okrętów typu 26 City w ramach programu Global Combat Ship (GCS), zgodnie z zapisami strategicznego przeglądu obrony i bezpieczeństwa na 2015 (Strategic Defence and Security Review). Pierwsze okręty typu 31e mają wejść do służby w 2023 a ostatnie w 2028. Zastąpią najstarsze z trzynastu fregat rakietowych typu 23 Duke, które weszły do służby w latach 1990-2002. W przyszłości są plany zakupu kolejnych partii jednostek, które zastąpią pozostałe jednostki typu 23 (Cięcie blach pod kolejną fregatę typu 26 City, 2019-08-16).
 W poprzednich latach duńska spółka OMT składała bezskuteczne propozycje sprzedaży projektu fregat rakietowych typu Iver Huitfeldt do m.in. Australii, Polski i USA. Budowa elementów okrętów ma być przeprowadzana w stoczniach Babcock Appledore w North Devon, Ferguson Marine w Clyde, Harland i Wolff w Belfaście, natomiast ich integracja w Babcock Rosyth w Dunfermline. Oprócz sześciu najważniejszych wykonawców projektu, przewidziano udział ponad setki poddostawców / Grafiki: Team 31

W poprzednich latach duńska spółka OMT składała bezskuteczne propozycje sprzedaży projektu fregat rakietowych typu Iver Huitfeldt do m.in. Australii, Polski i USA. Budowa elementów okrętów ma być przeprowadzana w stoczniach Babcock Appledore w North Devon, Ferguson Marine w Clyde, Harland i Wolff w Belfaście, natomiast ich integracja w Babcock Rosyth w Dunfermline. Oprócz sześciu najważniejszych wykonawców projektu, przewidziano udział ponad setki poddostawców / Grafiki: Team 31

W 2017 zaczęły pojawiać się propozycje przemysłowe w programie. BAE Systems zaprezentowało dwie koncepcje: Avenger (zmodyfikowany typ River) i Cutlass (rozwinięcie korwety Charif). Z kolei Babcock i BMT Defence Services zaprezentowały koncepcje Venator 110 i Arrowhead 120. 31 maja 2018 zaprezentowano Arrowhead 140 z powiększonym kadłubem. 25 lipca 2018 program został zawieszony z powodu zbyt małej liczby oferentów, z których wybór byłby nierzetelny. Jednocześnie poinformowano o planie jego szybkiego wznowienia, co nastąpiło już miesiąc później. 10 grudnia Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii przyznało kontrakty w ramach fazy projektowej o wartości około 5 mln GBP (23,7 mln zł) trzem konsorcjom. Oprócz Team 31, swoje oferty złożyły koncern BAE Systems i spółka Cammell Laird z okrętami typu Leander, opartymi na omańskich jednostkach typu Charif oraz spółka Atlas Elektronik UK z niemieckim Thyssenkrupp Marine Systems (TKMS), które zaoferowały rozwinięcie w oparciu o fregaty typu MEKO A200 (Trzy konsorcja w programie typ 31e, 2018-12-12).

Analiza
Koncepcja Arrowhead 140 zakłada okręt o długości 138,7 m, szerokości 19,8 m, zanurzenia 4,8 m i wyporności 5 700 t. Załogę ma stanowić do 100 oficerów i marynarzy, a na pokładzie znajdzie się miejsce dla 60 marines. Cztery silniki wysokoprężne o mocy 32,8 MW zapewnią zasięg do 9300 mil morskich przy prędkości 18 w. Okręt przyjmie 15-tonowy śmigłowiec, a także cztery łodzie RHIB lub standardowe kontenery ISO. Uzbrojenie przeciwlotnicze będzie składać się z 24 pocisków rakeitowych MBDA Sea Ceptor, zwanych też CAMM(M), z możliwością zwiększenia ich liczby do 32. Przewidziano także pakiet czujników wraz z systemami zbierania, dystrybucji i analizy informacji Babcock iFrigate TM, system walki i dowodzenia Thales Tacticos oraz otwartą architekturę do dalszych modyfikacji i integracji (SM-2 Block IIIA dla duńskich fregat, 2018-08-01; Sea Ceptor w służbie, 2018-05-25).

Największym przegranym programu zostanie koncern BAE Systems, który straci tym samym monopol na dostawę okrętów dla Royal Navy. Kilka dni temu pojawiła się jednak informacja, że koncern ma szansę zaoferować następcę niszczycieli rakietowych typu 45 Daring, które zostaną wycofane ze służby w Royal Navy po 2035. Jeden z rozważanych projektów bazuje na kadłubie fregat rakietowych typu 26 City, które powstają w stoczni Govan nad rzeką Clyde w Glasgow, należącej do BAE Systems Maritime – Naval Ships (Następca Daringów, 2019-08-22).