We wtorek, 25 czerwca 2024, służba prasowa amerykańskich wojsk lądowych na Pacyfiku (US Army Pacific) poinformowała, że opracowany przez spółkę Lockheed Martin, najnowszy rakietowy pocisk balistyczny o kryptonimie PrSM (Precision Strike Missile) po raz pierwszy trafił ruchomy cel morski podczas epizodu SINKEX ćwiczenia Valiant Shield 24 (Lockheed Martin wyprodukuje kolejne pociski balistyczne PrSM).
Zdjęcia: US Army Pacific
Zadanie wykonała 3. Wielodomenowa Grupa Zadaniowa (3rd Multi-Domain Task Force) sformowana 23 września 2022 w garnizonie US Army w Palm Circle w Honolulu na Hawajach i wydzielona z 1. batalionu 181. Pułku Artylerii Polowej 142. Brygady Ogniowej Gwardii Narodowej stanu Tennessee z Chattanooga. W ramach ćwiczenia Valiant Shield 24 jednostki zostały rozmieszczone w Japonii, na Guam i w Palau.
Samo strzelanie za pomocą dwóch pocisków PrSM zrealizowano 16 czerwca na poligonie morskich u wybrzeży Palau. Było monitorowane przez wypuszczone z lotniska Won Pat dwa balony wysokościowe HAB (High-Altitude Balloon) z pułapu 15 240 m (50 tys. stóp) oraz bezzałogowy statek powietrzny Vanilla UAV z czujnikami ISR, opracowany przez spółkę Vanilla Unmanned i zdolny do pozostawania w powietrzu aż przez 8 dni (w przypadku ćwiczenia Valiant Shield 24 samolot znajdował się w powietrzu przez łącznie 27 godzin). Misję wspierał też okręt dowodzenia USS Blue Ridge (LCC-19), typu Blue Ridge.
Co istotne, pociski wystrzelono z prototypu bezzałogowej, autonomicznej wyrzutni rakiet AML (Autonomous Multi-Domain Launcher), opartej konstrukcyjnie na wieloprowadnicowym systemie rakietowym M142 HIMARS (High Mobility Artillery Rocket System) na podwoziu Oshkosh M1140 FMTV (Family of Medium Tactical Vehicles). Było to drugie strzelanie z tej nowej wyrzutni – pierwsze odbyło się w kwietniu br.
Celem był służący 1967-2011 okręt desantowy eks-USS Cleveland (LPD-7) typu Austin. Poruszał się (prawdopodobnie na holu) w odległości 40 mil morskich od brzegu i został skutecznie trafiony oboma pociskami, w wyniku czego zatonął.
Choć komunikat tego nie precyzuje, w strzelaniu użyto prawdopodobnie przeciwokrętowego wariantu pocisku o nazwie LBASM (Land-Based Anti-Ship Missile), wcześniej znanego jako wersja PrSM Increment 2. Otrzymał on nową głowicę samonaprowadzającą, którą oddzielnie przetestowano w 2023.
Bazowy pocisk ziemia-ziemia, czyli PrSM Increment 1, otrzymał system naprowadzania złożony z układu nawigacji satelitarnej GPS i zliczeniowej INS. W LBASM/PrSM Increment 2 miał to być system złożony z układu pasywnej lokacji i czujnika elektrooptycznego pracującego w podczerwieni, ze wspomaganiem klasycznego układu GPS/INS. Pierwszy układ miałby być używany w terminalnej fazie lotu podczas dyskryminacji celów do porażenia, a przez większość lotu korygować go klasycznie jak PrSM Increment 1.
Vanilla UAV
Zastosowanie układu pasywnej lokacji wynika z faktu, iż główne cele, czyli okręty nawodne, używają znacznej liczby systemów radiolokacyjnych, które generują sygnały elektromagnetyczne. Układ ma za zadanie wykrywanie i namierzanie źródeł tychże sygnałów, podczas gdy czujnik podczerwieni wspomaga naprowadzanie na sygnatury cieplne generowane przez okręty.
Poza tym taka kombinacja naprowadzania pocisku w terminalnej fazie lotu uczyniłaby go bardzo odpornym na zakłócenia systemami walki radioelektronicznej (WRE) przeciwnika, zamontowanymi np. na rzeczonych okrętach. Praca głowicy w wielu trybach (multi-mode) pozwali również na synergię danych potrzebnych do porażenia celu, zwiększając jego precyzję, nawet w przypadku celu ruchomego, jakim niewątpliwie jest okręt nawodny. Kolejnym atutem jest wyższa prędkość przelotowa pocisku balistycznego w porównaniu z klasycznym pociskiem przeciwokrętowym, co czyni go szczególnie trudnym do obrony.
Oprócz tego, układ pasywnej lokacji może pozwolić na zastosowanie pocisku LBASM/PrSM Increment 2 jako broni przeciwradiolokacyjnej do rażenia radarów, węzłów komunikacyjnych lub innych typów emiterów sygnałów elektromagnetycznych.
Komentarze
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.