W sobotę, 6 stycznia, rosyjski serwis informacyjny Wiesti poinformował, że cztery dni wcześniej prezydent Federacji Rosyjskiej Władimir Putin zatwierdził wycofanie z eksploatacji międzykontynentalnych rakietowych pocisków balistycznych RT-2PM Topol oraz ogłosił plany wycofania po 2025 pocisków RT-2PM2 Topol-M. Ich następcami są wdrażane od 2010 roku wielogłowicowe pociski RS-24 Jars.
RT-2PM2 Topol-M / Zdjęcie: Witalij W. Kuźmin
O ile fakt wycofania systemu Topol (w kodzie DIA/NATO: SS-25 Sickle, indeks GRAU: 15Zh58) nie jest niczym nowym, to pierwotnie miało to nastąpić do 2019, a potem do 2021 roku (w służbie operacyjnej od 23 lipca 1985), to harmonogram wycofania jego zmodernizowanego wariantu Topol-M (SS-27 Sickle-B, 15Zh62) jest informacją nową (w służbie operacyjnej od 23 grudnia 1997). Powyższe oznacza tylko i wyłącznie wieloletnie opóźnienie wdrażania systemu RS-24 Jars (SS-27 Mod 2, 15Zh67), który jest w służbie operacyjnej od 19 lipca 2010.
W informacji przekazanej przez rosyjskiego dyktatora poprzez Wiesti jedynie podkreśla się gwarancję absolutnego odstraszania nuklearnego w nowych warunkach geopolitycznych (wojny z Ukrainą wspieraną przez Zachód), za to nie wspomina się o problemach.
Wiadomo tylko, że ostatnią przezbrojoną jednostką z Topol na Jars była 7. Gwardyjska odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru Reżycka Dywizja Rakietowa (JW 14245) z Oziornyj w obwodzie twerskim, podległa 27. Gwardyjskiej odznaczonej Orderem Czerwonego Sztandaru Witebskiej Armii Rakietowej we Włodzimierzu (JW 43176). Jeszcze w 2017 w służbie pozostawało 78 Topol-M (z czego 60 bazowania stacjonarnego i 18 mobilnego), także podległych dowództwu we Włodzimierzu.
Niemniej, Rosja modernizuje i unifikuje strukturę Wojsk Rakietowych Przeznaczenia Strategicznego (RWSN), czyli naziemnego komponentu triady nuklearnej, które w przyszłości prawdopodobnie będą złożone tylko z międzykontynentalnych rakietowych pocisków balistycznych RS-24 Jars (mobilnych i stacjonarnych), a także ciężkich stacjonarnych RS-28 Sarmat (SS-X-30 Satan 2, 15A28), które zastąpią R-36M2 Wojewoda (SS-18 Satan, 15A18) i RS-18B oznaczone również jako UR-100NUTTH (SS-19 Mod 3 Stiletto, 15A30) (Rosja przeprowadziła test ciężkiego pocisku balistycznego RS-28 Sarmat).
Przypomnijmy, że od 21 stycznia 2023 Rosja zawiesiła swój udział w rosyjsko-amerykańskim traktacie rozbrojeniowym New START (New Strategic Arms Reduction Treaty), który narzuca m.in. limity rozmieszczania międzykontynentalnych rakietowych pocisków balistycznych. 28 marca przedstawiciel Rady Bezpieczeństwa Narodowego USA informował, że Waszyngton wstrzymuje informowanie Moskwę o statusie swojego arsenału jądrowego, a dzień później wiceminister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Riabkow ogłosił wstrzymanie informowania USA o planowanych testach rakietowych (Rosja: Pierwszy udany test pocisku o napędzie jądrowym 9M730 Buriewiestnik, Degradacja traktatu rozbrojeniowego New START trwa, Rosja zawiesiła swój udział w traktacie rozbrojeniowym New START).
Traktat New START obowiązywał Rosję i USA od 5 lutego 2011 przez 10 lat, a po tym czasie (trzy lata temu) został przedłużony o kolejne 5 lat, bez modyfikacji jego warunków, czyli do 5 lutego 2026. Zakładał limity nałożone na siły zbrojne obu państw obejmujące do 700 rozmieszczonych bombowców strategicznych, pocisków balistycznych klasy ICBM i SLBM, do 1550 rozmieszczonych głowic jądrowych oraz do 800 nierozmieszczonych bombowców i pocisków.
Zgodnie z ostatnimi dostępnymi danymi Biura Kontroli Zbrojeń, Weryfikacji i Zgodności (Bureau of Arms Control, Verification and Compliance) Departamentu Stanu USA na 1 września 2022, Rosja dysponowała 540 rozmieszczonymi bombowcami i pociskami balistycznymi, 1549 rozmieszczonymi głowicami jądrowymi oraz 759 nierozmieszczonymi bombowcami i pociskami.