W poniedziałek, 8 lipca 2024, biuro RCCTO (Rapid Capabilities and Critical Technologies Office) amerykańskich wojsk lądowych (US Army) opublikowało zapytanie o informację (Request For Information, RFI) w sprawie nowej, “wielodomenowego” działa artyleryjskiego MDAC (Multi-Domain Artillery Cannon), zdolnej do strzelania amunicją hipersoniczną (Hypervelocity Projectile, HVP).
Grafika: Laboratorium badawcze Sił Powietrznych AFRL (Air Force Research Laboratory)
Zgodnie w informacją opublikowaną na platformie zakupowej SAM (System for Award Management), zamawiający poszukuje dostawcy prototypu, składający się z kołowego samobieżnego systemu uzbrojenia kal. 155 mm i ładunku miotającego kompatybilnego z amunicją hipersoniczną HVP. Wymogiem jest dostawa prototypów na potrzeby baterii artylerii polowej nie później niż w czwartym kwartale roku fiskalnego 2027, po którym nastąpi demonstracja operacyjna w roku fiskalnym 2028. Po zakończeniu której prototyp zostanie przekazany na testy operacyjne do jednostek US Army. Założeniem inicjatywy jest udzielenie zamówienia w trzecim kwartale roku fiskalnego 2025.
Przypomnijmy, że 11 marca br. zastępca sekretarza US Army ds. zakupów, technologii i logistyk Doug Bush przekazał na konferencji prasowej, że prace nad 155-mm haubicą nowej generacji na podwoziu gąsienicowym XM1299 ERCA (Extended Range Cannon Artillery), która została wyposażona w działo XM907E2 o długości 58 kalibrów – zostały przerwane.
Jednak zadaniem systemu MDAC miałoby być nie zapewniane ognia pośredniego, atakując cele naziemne, a wykorzystując artylerię lufową z amunicją hipersoniczną jako system obrony powietrznej. Co istotne, amunicja tego typu została już opracowana przez spółkę BAE Systems, w dwóch kalibrach: 127 mm dla marynarki wojennej (US Navy) oraz 155 mm dla wojsk lądowych (US Army). Mowa oczywiście o HVP (Hyper Velocity Projectile).
Jeśli chodzi o wariant lądowy to 3 września 2020 informowano, że podczas ćwiczeń symulujących rosyjski atak pocisków manewrujących za pomocą bezzałogowych statków latających-celów typu Kratos BQM-167 Skeeter, jeden z nich po raz pierwszy został zestrzelony za pomocą pocisku hipersonicznego BAE Systems HVP, wystrzelonego ze 155-mm haubicy samobieżnej M109A7 Paladin.
Całość procesu wykrywania, śledzenia i atakowania była realizowana przez rozproszony system dowodzenia polem walki ABMS (Advanced Battle Management System), który ma być następcą Joint STARS, opartego o samoloty E-8C (B707-300).
Spółka BAE Systems opracowała rodzinę pocisków hipersonicznych HVP do armat kalibrów 127- i 155 mm / Zdjęcie: BAE Systems
Prace nad pociskami HVP rozpoczęto w 2013. Początkowo zakładano, że będą używane jedynie w armatach elektromagnetycznych. Ponieważ ich prędkość wylotowa wynosi nawet Ma7,5 uznano, że mogą być wykorzystywane do działań przeciwlotniczych. W kolejnych latach opracowano amunicję HVP także do klasycznych 127- i 155-mm armat morskich, w tym nowych systemach artyleryjskich BAE Systems 155 mm/62 Mk 51 AGS (Advanced Gun System) opracowanych dla niszczycieli typu Zumwalt (obecnie ten system jest usuwany z okrętów i zastępowany szybującymi pociskami hipersonicznymi Intermediate-Range Conventional Prompt Strike. Amunicja ma być zdolna do rażenia celów na odległość prawie 220 km.
Warto wspomnieć, że latem 2020 Laboratorium badawcze Sił Powietrznych AFRL (Air Force Research Laboratory) zaprezentowało koncepcję kołowego działa GLADIATR (Gun Launched Area Defense Interceptor Against Threats and Raids), w ramach inicjatywy biura SDPE (Air Force Strategic Development Planning and Experimentation) o kryptonimie HGWS (Hypervelocity Gun Weapon System).
Koncepcję można uznać za punkt wyjścia dla inicjatywy MDAC. Zwłaszcza, że we wniosku RFI zawarto wymogi operacyjno-taktyczne takie jak platforma kołowa o dużej mobilności taktycznej, zapewniającej wysoki stopień przeżywalności, dzięki szybkiemu przemieszczaniu się. Uzbrojenie główne prototypu może być własną ofertą wykonawcy lub działem US Army, ale w dużym stopniu zautomatyzowanym i autonomicznym, jeśli chodzi o strzelanie. Inne wymogi to wysoka szybkostrzelność, duża pojemność magazynu amunicji i duża szybkość przeładowania działa z pojazdu transportowo-załadowczego – ręcznie lub automatycznie.
Jeśli chodzi o namierzanie celów, to amunicja HVP ma komunikować się z zewnętrznymi czujnikami, które śledzą zarówno strzelanie, jak i cel. Działo ma współpracować z zewnętrznym system dowodzenia polem walki (C2BM) oraz systemem dowodzenia Zintegrowaną Obroną Powietrzną i Przeciwrakietową IAMD (Integrated Air and Missile Defense).
Na animacji wideo AFRL przedstawiającej koncepcję systemu GLADIATR zaprezentowano kołowe działo na zmodyfikowanym podwoziu Oshkosh FMTV 6×6, zdolnym do transportu na pokładzie samolotu C-130 Hercules.
Wideo: Laboratorium badawcze Sił Powietrznych AFRL (Air Force Research Laboratory)
Komentarze
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.