Kolejny program tankowców USAF na start

3 listopada br. Air Force Magazine jako pierwszy poinformował, że amerykańskie wojska lotnicze (US Air Force, USAF) formalnie rozpoczęły program KC-Y, który ma na celu zakup kolejnej generacji samolotów tankujących, począwszy od 2028 roku. Ma to być rozwiązania pomostowe pomiędzy obecnie wdrażanymi tankowcami o zdolnościach transportowych Boeing KC-46A Pegasus (w ramach programu KC-X), a samolotami tej klasy o zupełnie nowej konstrukcji KC-Z (Pierwszy japoński KC-46, 2020-09-18; KC-46A dla Izraela zaakceptowane, 2020-03-04).

Wszystkie powyższe programy są i będą realizowane przez Dowództwo Lotnictwa Transportowego (AMC, Air Mobility Command). Dowódca tej formacji, gen. Jacqueline D. Van Ovost powiedziała 27 października br. podczas wirtualnej konferencji stowarzyszenia Airlift/Tanker Association, że po zakończeniu dostaw 179 KC-46A, średni wiek obecnie eksploatowanych Boeing KC-135R Stratotanker (przebudowanych KC-135A i E) wyniesie aż 70 lat i dalsze ich utrzymywanie w linii będzie zbyt kosztowne.

W służbie pozostaje 153 Stratotankerów, dalszych 171 w lotnictwie Gwardii Narodowej (Air National Guard), a 72 są w rezerwie wojsk powietrznych (Air Force Reserve). Nowe samoloty zastąpią zapewne także niewielką flotę 59 samolotów McDonnell Douglas KC-10 Extender, wprowadzonych do służby w 1981 (Sto lat służby KC-135?, 2019-01-07).

Jak poinformował oficer prasowy AMC, KC-Y będzie programem opartym na istniejącym, sprawdzonym samolocie, gdyż będzie rozwiązaniem pomostowym. USAF określą, jakich zdolności potrzebują dla swojego następnego powietrznego tankowca i dostosują to do harmonogramu dostaw KC-46A.

Nie poinformowano, kiedy nastąpi wysłanie wniosków o zapytanie (RFI, Request For Information) do przemysłu, ale szacuje się, że zawarcie umowy z wykonawcą powinno nastąpić w roku fiskalnym 2022, jeśli AMC chce, aby harmonogram rozpoczęcia nie został opóźniony, zwłaszcza, że dostawy KC-46A mają zakończyć się w 2027 (obecnie dostarczono ok. 40 egz.). Michele A. Evans, wiceprezes Lockheed Martin Aeronautics, informowała we wrześniu br. magazynowi Air Force Magazine, że spółka spodziewa się, że wniosku RFI w programie KC-Y do końca grudnia br.

Wymóg istniejącej i sprawdzonej platformy zawęża opcję do dwóch. Pierwszą jest wspomniany KC-46A, którego obecny program KC-X jest opóźniony i spowodował wiele problemów technicznych skutkujących nałożeniem kar na Boeinga. Jedyną alternatywą jest europejski Airbus A330-200 MRTT (Multinational Multi-Role Tanker Transport), który okazał się być konstrukcją popularniejszą od amerykańskiego odpowiednika i z którą – kontrowersyjnie – przegrał w 2011 w programie KC-X (Airbus zmodernizuje australijskie KC-30A, 2020-10-13).

Warto dodać, że 4 grudnia 2018 spółki Airbus Defence and Space i Lockheed Martin podpisały memorandum o współpracy w zakresie rozszerzenia oferty A330-200 MRTT dla sił zbrojnych USA. Oznacza to, że spełniony zostanie wymóg montażu końcowego na terytorium kraju, który zostanie zapewne postawiony we wniosku RFI. Oczekuje się, że takie prace byłyby realizowane w zakładach Lockheed Martin w Marietta w stanie Georgia, gdzie produkowane są transportowe C-130 Hercules, a wcześniej C-5 Galaxy (Porozumienie Airbusa i Lockheeda ws. MRTT, 2018-12-05).

Jeśli chodzi o program KC-Z, gen. Jacqueline D. Van Ovost powiedziała, że nadal trwa debata, czy ma to być samolot o obniżonej sygnaturze radarowej, załogowy czy bezzałogowy (autonomiczny), czy po prostu bardzo duża konstrukcja. Pomiędzy 9 a 13 stycznia 2017 podczas AIAA SciTech Forum w Reston, w stanie Wirginia, Lockheed Martin zaprezentował model powietrznej cysterny o zredukowanej sygnaturze radarowej ze skrzydłem rozmytym (BWB).