17 sierpnia o godz. 11.54 czasu lokalnego prototyp rosyjskiego lekkiego samolotu transportowego nowego typu Ił-112W (nr rejestracyjny RF-41400, nr taktyczny 01 żółty) uległ katastrofie podczas lotu testowego w pobliżu Kubinki pod Moskwą. Cała trzyosobowa załoga zginęła na miejscu (Turcja: Katastrofa rosyjskiego samolotu pożarniczego).
Prototyp rosyjskiego lekkiego samolotu transportowego nowego typu Ił-112W uległ katastrofie podczas lotu testowego w pobliżu Moskwy / Zdjęcie: OAK
Informację o tragedii potwierdziła dla rosyjskich agencji prasowych Zjednoczona Korporacja Lotnicza OAK. Podano również personalia ofiar: dowódca, pilot doświadczalny Nikołaj Kuimow, drugi pilot, pilot doświadczalny I klasy Dmitrij Komarow oraz inżynier pokładowy, pilot doświadczalny Nikołaj Chludejew. Korporacja Rostiech, w skład której wchodzi OAK, zapowiedziała powołanie specjalnej komisji, która zbada przyczyny wypadku.
W tym samym czasie mediach społecznościowych pojawiło się amatorskie, słabej jakości nagranie wideo z momentem katastrofy, na którym widać lecący na niskim pułapie, prawdopodobnie podczas przygotowań do podchodzenia do lądowania w pobliżu lotniska samolot, w którym w pewnym momencie zapalił się prawy silnik. Po przeleceniu krótkiego dystansu samolot przechylił się na prawe skrzydło i spadł na ziemię (od momentu wybuchu pożaru do przyziemienia minęło około 35 sekund).
В Подмосковье разбился военно-транспортный самолёт Ил-112. На борту находились трое человек. pic.twitter.com/0CcIT18s6Y
— baza (@bazabazon) August 17, 2021
Zgodnie z dostępnymi informacjami, rozbity Ił-112W został zbudowany jako pierwszy z trzech prototypów. Zaprezentowano go 27 listopada 2018. Oblot z lotniska przyzakładowego Woroneskiego Zjednoczenia Przemysłu Lotniczego (WASO) w Woroneżu nastąpił 30 marca 2019, po przeprowadzeniu modyfikacji związanych ze zbyt dużą masą startową (zredukowano masę o 800 kg w przypadku pierwszego prototypu oraz o 2000 kg w przypadku dwóch kolejnych). Co ciekawe, wówczas za sterami zasiadł Nikołaj Kuimow, który zginął w katastrofie (Prezentacja prototypu Ił-112W).
12 sierpnia br. samolot został przebazowany do Kubinki, gdzie miał wziąć udział w nadchodzącym 7. Międzynarodowym Forum Wojskowo-Technicznego Armia-2021, które odbędzie się od 22 do 28 sierpnia. W tym też celu otrzymał docelowe malowanie rosyjskich Sił Powietrzno-Kosmicznych (WKS).
W październiku 2020 minister przemysłu i handlu Denis Manturow informował, że dwa prototypy na testy zostaną dostarczone zamawiającemu w 2021, a produkcja seryjna powinna rozpocząć się w 2023. Drugi egzemplarz na dzień dzisiejszy nie został jeszcze ukończony, a trzeci nielotny prototyp już służy do testów naziemnych w Centralnym Instytucie Aerohydrodynamicznym im. Nikołaja Żukowskiego (CAGI) w Żukowskim pod Moskwą.
Ił-112W został zbudowany na zlecenie ministerstwa obrony Federacji Rosyjskiej w zakładach WASO z podwykonawstwem ze strony ZOA Awiastar-SP z Uljanowska. Powstał jako następca samolotów An-24 i An-26 w WKS, a zapotrzebowanie określono na 62 egzemplarze, przy rocznej produkcji do 12 samolotów. Planowana jest także wersja cywilna, również transportowa, oznaczona jako Ił-112T.
Opis
Ił-112W ma 23,14 m długości, 25,74 m rozpiętości skrzydeł i 8,87 m wysokości. Użyteczna masa ładunku ma wynieść 5-6 t, a maksymalna masa startowa około 18 t (zamiast planowanych 20 t). Napęd stanowią dwa silniki turbośmigłowe Klimow TW7-117ST o mocy 2800 KM każdy. Przy prędkości maksymalnej 550-580 km/h, samolot ma osiągać pułap praktyczny 9 000 m i zasięg maksymalny 5 000 km przy ładunku o masie 2 t. Przy maksymalnym obciążeniu zasięg ma być skrócony do około 1 000 km.
Prace nad następcą samolotów transportowych z rodziny Antonowa rozpoczęto jeszcze w 2003, gdy przedsiębiorstwo Iljuszyn wygrało przetarg na lekki, dwusilnikowy samolot transportowy o napędzie turbośmigłowym. Początkowo zakładano, że oblot prototypu nastąpi w 2006, a na wyposażenie Sił Powietrznych FR trafi dwa lata później. Jednakże program notował ciągłe opóźnienia przede wszystkim z powodu priorytetowej modernizacji floty ciężkich samolotów transportowych Ił-76 i problemów z opracowaniem odpowiednich jednostek napędowych.
W międzyczasie Rosjanie nalegali na udział Indii w programie, ale te ostatecznie zdecydowały się na zakup samolotów CASA C-295W. W maju 2010 MO FR wstrzymało dalsze finansowanie programu, a rok później ostatecznie przerwano prace nad projektem. Jednak już w sierpniu 2013 główny konstruktor Iljuszyna, Wiktor Liwanow ujawnił informację o ponownym zainteresowaniu projektem i wznowieniem prac badawczo-rozwojowych, które rozpoczęto oficjalnie w sierpniu 2015 (C295 dla Indii).