W niedzielę, 6 sierpnia br., japoński dziennik Japan Times poinformował, powołując się na nienazwane źródła rządowe, że Ministerstwo Obrony Japonii rozważa zmodyfikowanie średnich samolotów transportowych Kawasaki C-2 pod kątem przenoszenia w ładowni spaletyzowanych pocisków manewrujących dalekiego zasięgu, wystrzeliwanych po zrzucie w powietrzu.
Zdjęcie: Hunini/Wikimedia Commons
Nowe uzbrojenie byłoby używane przez Powietrzne Siły Samoobrony Japonii (Kōkū Jieitai) do atakowania baz przeciwnika, takich jak lokalizacje rozmieszczenia wyrzutni rakietowych pocisków balistycznych podczas operacji kontrataku. W budżecie na rok fiskalny 2023 zaplanowano przeznaczenie na prace badawczo-rozwojowe kwoty 25 mln USD (101,8 mln zł) oraz kontynuacji prac w 2024 – jeśli zakończą się sukcesem, program przejdzie do fazy testów.
Choć typ pocisku manewrującego nie został ujawniony, to źródła podają będą one odpalane w powietrzu po zrzucie z ładowni samolotu, koncepcja ma nie wymagać większych modyfikacji nosicieli oraz podkreślono, że Stany Zjednoczone pracują nad zbliżoną technologią. Niemniej, według doniesień medialnych, faworytem ma być produkowany przez amerykańską spółkę Lockheed Martin pocisk manewrujący rodziny AGM-158 JASSM (Joint Air-to-Surface Standoff Missile), które będą zamawiane wraz z modernizacją 98 samolotów przewagi powietrznej F-15J/DJ Kai do standardu F-15JSI (Japanese Super Interceptor).
Nie podano też ile samolotów C-2 zostanie ewentualnie docelowo zmodyfikowanych – Kōkū Jieitai dysponują obecnie 13 egzemplarzami, a 7 kolejnych jest zamówionych w Kawasaki Heavy Industries. Choć zgodnie z Białą Księgą Obronności 2023, ich liczba zostanie zredukowana do 16 z powodu rosnących kosztów. Powstał też wariant zwiadu elektronicznego dalekiego zasięgu RC-2 klasy ELINT (ELectronic INTelligence), który ma zastąpić cztery turbośmigłowe samoloty zwiadu elektronicznego NAMC YS-11EB, wyposażone w system zwiadu elektronicznego J/ALR-2. Alternatywnie można by rozważyć integrację z japońskimi C-130H Hercules, których jest 14 w służbie.
Jednak powyższe wskazuje, że rząd w Tokio rozważa pozyskanie u amerykańskiego sojusznika technologii, które są obecnie opracowywane w ramach programu Rapid Dragon bądź opracowanie analogicznych.
Przypomnijmy, że 16 grudnia 2021 amerykańskie laboratorium badawcze Sił Powietrznych AFRL (Air Force Research Laboratory) poinformowało, że w ramach programu Rapid Dragon biuro SDPE (Air Force Strategic Development Planning and Experimentation) wraz z Dowództwem Operacji Specjalnych USAF (Air Force Special Operations Command, AFSOC) przeprowadziły pierwszy pełny test zrzutu spaletyzowanych pocisków manewrujących z rodziny JASSM, przenoszonych w ładowni samolotu wsparcia operacji specjalnych MC-130J Commando II.
W lutym 2022 system przetestowano na ciężkim C-17A Globemaster III. W listopadzie 2022 na poligonie Andøya w Norwegii przeprowadzono pierwszy zrzut połączony z odpaleniem pocisków przy wsparciu partnerów z Polski, Norwegii, Rumunii i Wielkiej Brytanii podczas ćwiczenia Atreus 2022. Planowana jest integracja pocisków o zwiększonym zasięgu JASSM-ER i planowanych JASSM-XR, przeciwokretowych LRASM, a także bomb kierowanych JDAM-ER czy pocisków wabiącym ADM-160 MALD.
Inną opcją jest nowa wersja rodzimego pocisku przeciwokrętowego Typu 12. 11 kwietnia br. Ministerstwo Obrony Japonii podpisało umowę o wartości 378 mld JPY (12,02 mld zł) ze spółką Mitsubishi Heavy Industries (MHI) na opracowanie i zakup szeregu systemów uzbrojenia rakietowego, w tym hipersonicznego. Wśród nich, nowe aplikacje dla wspomnianych pocisków Typu 12 – mają być wystrzeliwane z platform lądowych, morskich oraz, co istotne, powietrznych. Ich zasięg ma przekraczać 1000 km, a plany zakupowe, według doniesień prasy lokalnej, obejmą nawet 500 pocisków.