Wodowanie Trieste

25 maja w stoczni spółki Fincantieri – Cantieri Navali Italiani w Castellammare di Stabia miało miejsce wodowanie techniczne przyszłego wielozadaniowego śmigłowcowca desantowego Trieste (L9890). W czerwcu 2022 okręt zastąpi w służbie lotniskowiec Giuseppe Garibaldi i będzie największą jednostką pływającą włoskiej marynarki wojennej (Marine Militare), obok innego lotniskowca Cavour, który obecnie przechodzi modernizację.

Ministerstwo Obrony Włoch złożyło zamówienie na okręt 3 lipca 2015 w ramach ogłoszonego dwa miesiące wcześniej nowego planu modernizacji technicznej sił morskich. Przygotowania infrastruktury stoczniowej do budowy rozpoczęto 12 stycznia 2017, a 12 lipca nastąpiło cięcie blach. Stępkę położono 20 lutego 2018. Kadłub otrzymał nr C. 6260. Łączny koszt budowy nowego śmigłowcowca desantowego to 1,1 mld EUR (4,73 mld zł).

Trieste ma 245 m długości, 36 m szerokości, 7,2 m zanurzenia, 36 m wysokości, 25 816 t wyporności standardowej i 33 000 t wyporności pełnej. Układ napędowy składa się z dwóch turbin gazowych Rolls-Royce MT30 o mocy 102 000 KM każda, dwóch silników wysokoprężnych MAN 20V32/44CR o mocy 32 000 KM każdy, czterech generatorów wysokoprężnych MAN 9L32/44CR o mocy 28 110 KM oraz dwóch pomocniczych silników elektrycznych o mocy 2250 kW. Jest przenoszony na dwa wały napędowe, co przekłada się na prędkość maksymalną 25 w. i zasięg do 7000 mil morskich (Wodowanie Anadolu, 2019-05-07).

Załoga będzie składać się z 460 oficerów i marynarzy, a okręt będzie mógł zabrać dodatkowo od 604 do ponad 1043 żołnierzy piechoty morskiej. Koncern Leonardo dostarczył system zarządzania walką SADOC Mk4, stacje radiolokacyjne Kronos Dual Band (AESA 3D DBR 4FF, pracujący w paśmie X Kronos StarFire) i Kronos Power Shield (AESA LRR, pracujący w paśmie L), system identyfikacji swój-obcy, sonar holowany Black Snake, system nawigacyjny TACAN i radar kontroli lotów SPN-720.

Spółka OTO Melara dostarczyła trzy 76-mm armaty automatyczne Strales o długości 62 kalibrów, trzy 30-mm zestawy obrony bezpośredniej KBA 25/80 i dwie wyrzutnie wabi ODLS-20. Uzbrojenie przeciwlotnicze stanowią dwie 8-komorowe wyrzutnie SYLVER A50 VLS dla 16 pocisków Aster 15 i 30 lub 32 pocisków CAMM ER. Standardowe wyposażenie lotnicze będzie stanowić 12 śmigłowców morskich Leonardo AW101 lub 10 samolotów krótkiego startu i pionowego lądowania F-35B Lightning II albo kombinacja śmigłowców SH90A (NH90 FTH), AW129D i samolotów F-35B. Ponadto, okręt zabierze pod pokład cztery barki desantowe o ładowności 60 t. Wymiary pokładu lotniczego to 230 x 36 m, a jego łączna powierzchnia wraz z pomieszczeniami użytkowymi wewnątrz okrętu wynosi 4,5 tys. m² (Włoskie F-35A ze statusem gotowości operacyjnej, 2018-03-13).

Głównym zadaniem Trieste będzie transport żołnierzy, pojazdów i ładunków różnego typu w rejon dyslokacji sił morskich i wsparcia operacji desantowych lub humanitarnych. Modułowa konstrukcja pozwoli na możliwość przekształcenia go w statek szpitalny. W konfiguracji bojowej będzie wyposażony w salę operacyjną, radiologiczną i analityczną, gabinet dentystyczny iraz pomieszczenia szpitalne dla 28 chorych. W przypadku misji humanitarnych okręt będzie zdolny do ewakuacji ludności z zagrożonych terenów drogą morską, dostarczania wody pitnej (poprzez stacje odsalania i magazynowania) i energii elektrycznej o mocy wyjściowej 2000 kW i jej dystrybucji za pomocą kontenerowych transformatorów. Okręt będzie stanowić także wysuniętą bazę operacyjną dla śmigłowców ratunkowych.

Marina Militare dysponuje opracowanymi pod koniec lat 1980. okrętami desantowymi-dokami typu San Giorgio: San Giorgio (L9892), San Marco (L9893) i San Giusto (L9894). Jednostki wprowadzono do służby w latach 1988-1994. Mają po 133 m długości, 20,5 m szerokości i 7960-8000 t wyporności.