W piątek, 28 czerwca 2024, Departament Obrony USA poinformował o udanym teście pocisku-nosiciela uniwersalnego kadłuba hipersonicznego pocisku szybującego o kryptonimie C-HGB (Common-Hypersonic Glide Body). Jest to kluczowy element systemów broni hipersonicznych wojsk lądowych (US Army), czyli Dark Eagle LRHW (Long Range Hypersonic Weapon) oraz marynarki wojennej (US Navy), czyli CPS (Conventional Prompt Strike).
Zdjęcie: Departament Obrony USA
Jak czytamy, test został przeprowadzony w ostatnim czasie przez zespoły US Army i US Navy z poligonu Pacific Missile Range Facility w pobliżu wyspy Kauai w archipelagu Hawajów.
Test ten stanowi krok naprzód dla programów CPS i LRHW. Ten test w locie wspólnego pocisku hipersonicznego stanowi kamień milowy dla naszego państwa w rozwoju tej zdolności – powiedział wiceadmirał Johnny R. Wolfe Jr, dyrektor ds. programów systemów strategicznych US Navy, który nadzoruje rozwój systemu C-HGB.
Dzięki naszym wspólnym wysiłkom opracowujemy nowy sprzęt i przyjmujemy nowe koncepcje obronne, które umożliwią US Army utrzymanie przewagi nad potencjalnymi przeciwnikami – powiedział z kolei generał broni Robert Rasch Jr., dyrektor biura RCCTO (Rapid Capabilities and Critical Technologies Office).
Poprzednie dwa testy C-HGB z czerwca 2022 i października 2021 były częściowo nieudane.
US Navy nadzoruje projektowanie, a US Army produkcję. Podwykonawcami w programie są Lockheed Martin, Northrop Grumman, Dynetics Technical Solutions (DTS) i instytut naukowo-badawczy Sandia National Laboratories (SNL).
Dark Eagle / Zdjęcie: US Army
Dark Eagle LRHW
Efektor systemu Dark Eagle składa się z przyspieszacza rakietowego pierwszego stopnia z układem napędowym na paliwo stałe SRM (Solid Rocket Motor) oraz drugiego stopnia, zintegrowanego z omawianym pociskiem C-HGB. Deklarowany zasięg wynosi 2775 km.
Jednostka ogniowa Dark Eagle powstała w oparciu o holownik Oshkosh M983A4 HEMTT (Heavy Expanded Mobility Tactical Truck) z platformą startową z dwoma kontenerami transportowo-startowymi wraz z pociskiem-nosicielem szybującego pocisku hipersonicznego.
Oba elementy systemu zostały już wstępnie przetestowane, odpowiednio, 27 maja 2021 oraz 1 października 2017 i 19 marca 2020. Jednak pierwszy kompletnego efektora z 21 października 2021 zakończył się fiaskiem. Z kolei próba z 5 marca 2023 została przesunięta na czas nieokreślony z powodu usterki.
System trafił do 1. Wielodomenowej Grupy Zadaniowej (1st Multi-Domain Task Force), wydzielonej z 5. batalionu 3. Pułku 17. Brygady Artylerii Polowej US Army. Elementy systemu, czyli 4 wyrzutnie-transportery (Transporter-Erector Launcher, TEL) i pojazdu dowodzenia szczebla baterii (Battery Operations Center, BOC) trafiły do baterii Bravo 7 października 2021.
17 maja br. spółka Lockheed Martin otrzymała 756,8 mln USD na dalsze wsparcie programu.
Grafika: US Navy
CPS
Pociski hipersoniczne CPS (wcześniej oznaczone jako IRCPS, gdzie pierwsze dwie litery oznaczały Intermediate-Range; pol. pośredniego zasięgu) będą przenoszone w pierwszej kolejności przez wielozadaniowe okręty podwodne o napędzie jądrowym typu Virginia Block V (ze wstępną gotowością do 2027) i trzy niszczyciele rakietowe typu Zumwalt.
W przypadku tych pierwszych będą wystrzeliwane z bloków wyrzutni VPM (Virginia Payload Module) z kontenerami startowymi BWX Technologies/BAE Systems VPT (Virginia Payload Tubes), a w przypadku tych drugich bloki wyrzutni pionowego startu APM (Advanced Payload Module), każdy mieszczący trzy CPS.
W przypadku Zumwaltów, moduły APM mają mieć średnicę 221 cm i mają mieścić pociski hipersoniczne o średnicy kadłuba 88 cm i masie startowej 7400 kg. Zasięg tego uzbrojenia ma przekraczać 1550 mil morskich (2870 km), a prędkość C-HGB wyniesie Ma17. Moduły zastąpią dwie 155-mm/L62 armaty automatyczne AGS (Advanced Gun System).
W dalszej kolejności broń hipersoniczna trafi na niszczyciele rakietowe nowej generacji, rozwijane w ramach programu DDG(X), czyli Next-Generation Guided-Missile Destroyer.
Tymczasem, 26 czerwca br., biuro programowe SSP (Strategic Systems Programs) US Navy podpisało umowę o wartości 534 mln USD (2,133 mld zł), a z uwzględnieniem opcji 570 mln USD (2,277 mld zł) z Lockheed Martin na kontynuację prac inżynieryjnych, rozwój i testowanie w ramach programu CPS. Termin realizacji minie 19 czerwca 2025.
Komentarze
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.