22 marca agencja prasowa TASS poinformowała, że Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej zdecydowało się zawiesić rozwój mobilnych, rakietowych pocisków balistycznych RS-26 Rubież na rzecz programu hipersonicznego pocisku szybującego Awangard. Nowy pocisk został włączony do Państwowego Programu Zbrojeniowego na lata 2018-2027 (Ch-47M2 Kindżał ujawniony, 2018-03-05).
Transporter-wyrzutnia MZKT-79291 przed paradą na cześć Dnia Niepodległości Republiki Białorusi w Mińsku. Białoruskie zakłady MZKT dostarczyły podobne pojazdy na potrzeby rosyjskiego programu RS-26 Rubież. /Zdjęcie: Państwowy Komitet Przemysłu Zbrojeniowego Białorusi
Władze rosyjskie uznały, iż rozwój strategicznego pocisku hipersonicznego jest istotny dla zapewnienia zdolności obronnych kraju. Pierwotnie planowano również dalsze prace rozwojowe mobilnych, rakietowych pocisków balistycznych RS-26 Rubież, lecz uznano, iż nie wystarczy środków na jednoczesne finansowanie obu programów.
Potwierdzono również wstrzymanie do 2027 prac nad projektem kolejowej wyrzutni międzykontynentalnych rakiet balistycznych (bojewoj żeleznodorożnyj rakietnyj kompleks, BŻRK) RS-24 Barguzin. Pierwsze informacje o tym fakcie pojawiły się 6 grudnia 2017.
Według TASS, system Awangard ma być uzbrojony w hipersoniczny pojazd szybujący, opracowany przez podmoskiewskie zakłady NPO Maszinostrojenia, i którego testy trwają od 1990. Pokrywa się to z dostępnymi informacjami na temat prototypowego Ju-71 (GRAU 15Y71), który jest rozwijany w ramach programu o nazwie 4202. Według zapowiedzi Rosjan, nowa broń będzie zdolna do wykonywania manewrów w wyższych warstwach atmosfery z prędkością hipersoniczną.
Pierwszym nosicielem systemu Awangard mają być międzykontynentalne pociski balistyczne UR-100NUTTH (kod NATO SS-19 Mod 3 Stiletto, GRAU 15A30) oraz międzykontynentalne pociski balistyczne RS-28 Sarmat (SS-30 Satan 2, 15A28). Kilka dni wcześniej pojawiły się informacje, że w Kosmodromie Plesieck trwają przygotowania do drugiego testu tego systemu. Pierwsza próba odbyła się 27 grudnia 2017 (Prototyp RS-28 Sarmat, 2018-03-02).
Analiza
Pierwszy test, zasilanego paliwem stałym, pocisku balistycznego RS-26 Rubież odbył się 6 czerwca 2012. Według dostępnych informacji jest to znacznie mniejszy pocisk dalekiego zasięgu na platformie mobilnej o wymiarach zbliżonych pocisku R-30 Buława. Około 12 metrów długości i 36 ton masy startowej. Nośnikiem miał być sześcioosiowy transporter-wyrzutnia MZKT-79291. Zasięg oceniany na tylko 5 800 km jest określany jako próby obejścia przez Kreml porozumień INF (Treaty on Intermediate-range Nuclear Forces – układu o całkowitej likwidacji pocisków rakietowych pośredniego zasięgu). Przedostatni test (czwarty udany, i piąty w ogóle) odbył się 18 marca 2015. Pocisk wystrzelony z poligonu Kapustin Jar uderzył w cel na poligonie Sary-Szagan w Kazachstanie po przebyciu ponad 3 000 km.
W marcu 2015 źródła rosyjskie informowały, że RS-26 Rubież jest pomniejszoną wersją międzykontynentalnego rakietowego pocisku balistycznego RS-24 Jars (SS-27 Mod B, 15Zh67), który w porównaniu z pierwowzorem posiada o jeden stopień mniej. Analogiczny projekt powstał w czasach ZSRR, gdy na bazie pocisku klasy ICBM typu RT-21 Temp 2S (SS-16 Sinner, 15Zh42) zbudowano mniejszy RSD-10 Pioneer (SS-20 Saber, 15Zh45).