Podczas ubiegłotygodniowego międzynarodowego salonu lotniczego 2019 Langkawi International Maritime and Aerospace Exhibition (LIMA) w Kuala Lumpur, przedstawiciel brytyjskiego koncernu BAE Systems potwierdził ofertę sprzedaży projektu zmodyfikowanego lotniskowca typu Queen Elizabeth dla marynarki wojennej Indii (Bhāratīya Nau Senā). Rząd w New Delhi planuje budowę lotniskowca o nazwie INS Vishal. Nowa jednostka ma wejść do służby w latach 2030.
Konsorcjum Aircraft Carrier Alliance zbudowało dla Royal Navy dwa lotniskowce typu Queen Elizabeth. HMS Queen Elizabeth (R08) wszedł do służby 7 grudnia 2017. Równoczesne prace wykończeniowe na HMS Prince of Wales (R09) dobiegają końca / Grafika: Royal Navy.
Poinformowano, że koncern przeprowadził rozmowy z partnerami indyjskimi w sprawie możliwości dostosowania projektu lotniskowca na potrzeby Bhāratīya Nau Senā, w tym usunięcia rampy startowej w systemie STOBAR (Short Take Off But Arrested Recovery) oraz opracowanie katapult i systemu hamowania w konfiguracji CATOBAR (Catapult Assisted Take Off But Arrested Recovery).
Siłownia okrętowa miałaby zasilać zintegrowany, w pełni elektryczny układ napędowy (Integrated Full-Electric Propulsion, IFEP). Według BAE Systems, ewentualny wybór oferty brytyjskiej spowoduje znaczną redukcję ryzyka związanego z projektem, kosztami programu, jaki i i przyspieszenie harmonogramu budowy.
Marynarka wojenna Indii od 2013 dysponuje lotniskowcem INS Vikramaditya (R33), będącym ex-sowieckim, zmodernizowanym krążownikiem lotniczym typu Kijów o wyporności 45 tys. t. Wcześniej, 6 marca 2017 wycofano INS Viraat (R22) o wyporności 28 tys. t po prawie 30 latach służby pod indyjską banderą. Okręt od 1959 służył w Royal Navy jako HMS Hermes (R12). Trwa także budowa INS Vikrant o wyporności 40 tys. t w ramach programu IAC-I (Indigenous Aircraft Carrier-I). Prace mają zakończyć się w październiku 2020, a wejście do służby nastąpi rok później (Niemcy proponują euro-lotniskowiec?, 2019-03-12).
Analiza
Program budowy drugiego rodzimego lotniskowca pod kryptonimem IAC-II rozpoczął się w 2011. Budową zajmie się spółka Cochin Shipyard Limited (CSL) w stoczni Kochi w stanie Kerala. Wymogiem zamawiającego jest wyporność rzędu 65 tys. t i długość całkowita kadłuba nawet do 300 m.
W lipcu 2015 pojawiła się informacja, że dowództwo Bhāratīya Nau Senā rozważa zastosowanie napędu jądrowego, ale ostateczna decyzja miałaby zależeć od potencjału krajowego przemysłu i kooperacji z partnerami międzynarodowymi. Dlatego rozpoczęto w tej sprawie rozmowy z USA. Indie potwierdziły oficjalnie zainteresowanie okrętem o napędzie jądrowym 7 listopada 2016. Okręt ma być wyposażony w katapultę elektromagnetyczną oraz system wspomagania startu i lądowania.
11 lipca 2016 wysoki przedstawiciel marynarki wojennej Indii poinformował, że Rosja zaoferowała lotniskowiec nowego projektu 23000E Sztorm o napędzie jądrowym. Rosyjski projekt okrętu o wyporności 80-85 tys. t został zaprezentowany w maju 2015 przez Państwowe Centrum Badawcze Kryłowa (Indie bliżej dzierżawy drugiej Akuli, 2018-12-07).
24 października 2017 sekretarz stanu USA Rex Tillerson poinformował, że USA zaoferują wsparcie techniczne w zakresie technologii katapulty elektromagnetycznej EMALS (Electromagnetic Aircraft Launch System), która została opracowana przez koncern General Atomics Electromagnetic Systems (GA-EMS) dla lotniskowców typu Gerald R. Ford (Nowe lotniskowce US Navy, 2019-02-02).