31 stycznia Ministerstwo Obrony Indii zdecydowało, że trwający od 12 lat program budowy sześciu konwencjonalnych okrętów podwodnych o napędzie niezależnym od powietrzna (AIP) i wyposażonych w pociski manewrujące, zostanie sfinalizowany w oparciu o model partnerstwa strategicznego. Oznacza to, że P75(I) zostanie zrealizowany w ramach polityki Make In India.

Okręt podwodny INS Kalvari (S21) typu Scorpène jest w służbie od 17 grudnia 2017. Do 2021 ma nastąpić dostawa pięciu pozostałych jednostek, budowanych w ramach programu P75. Program okrętowy P75(I) ma pozwolić na zwiększenie potencjału do 12 konwencjonalnych jednostek z łącznie 18 planowanych, jakimi mają dysponować siły morskie. /Zdjęcie: Marynarka Wojenna Indii

Okręt podwodny INS Kalvari (S21) typu Scorpène jest w służbie od 17 grudnia 2017. Do 2021 ma nastąpić dostawa pięciu pozostałych jednostek, budowanych w ramach programu P75. Program okrętowy P75(I) ma pozwolić na zwiększenie potencjału do 12 konwencjonalnych jednostek z łącznie 18 planowanych, jakimi mają dysponować siły morskie. /Zdjęcie: Marynarka Wojenna Indii

Project-75 India może kosztować co najmniej 500-640 bln INR (26,2-33,5 mld zł), ale budżet ten został zatwierdzony w listopadzie 2007. Program przebiega wolno z powodów politycznych i biurokratycznych. Źródła w Ministerstwie Obrony twierdzą, że rozpoczęcie procedury przetargowej ma na celu przedłużenie finansowania programu rozpoczętego ponad dekadę temu.

Jednocześnie dowództwo Marynarki Wojennej Indii (Bhāratīya Nau Senā) od dawna alarmuje o ogromnych opóźnieniach P75(I). Wybór partnera zagranicznego potrwa co najmniej 2 lata, a dostawa pierwszej jednostki nastąpi po kolejnych siedmiu lub ośmiu. Oznacza to w praktyce aż 8-letnie opóźnienie w stosunku do pierwotnych planów Ministerstwa Obrony.

Na wniosek o udzielenie informacji z lipca 2017 odpowiedziały cztery podmioty. Francuski Naval Group zaproponował dostarczane już i budowane w Indiach jednostki typu Scorpène w powiększonej wersji, niemiecki ThyssenKrupp Marine Systems z typem 214, rosyjskie biuro konstrukcyjne Rubin z typem Amur 1650, natomiast szwedzki Saab Kockums zaoferował A26 (Brazylijski Scorpène zwodowany, 2018-12-15). Mają one zawiązać spółki joint venture z podmiotami indyjskimi. Brane pod uwagę są państwowa spółka Mazagon Dock Shipbuilders, a także prywatna Larsen & Toubro, których stocznie znajdują się w Bombaju.

Zgodnie z zatwierdzonymi przez Radę Ministrów wytycznymi dotyczącymi planów rozwoju sił zbrojnych, Bhāratīya Nau Senā ma dysponować w przyszłości 18 konwencjonalnymi i 6 atomowymi myśliwskimi okrętami podwodnymi, a także 4 strategicznymi jednostkami z pociskami balistycznymi na pokładzie (Indie bliżej dzierżawy drugiej Akuli, 2018-12-07). W chwili obecnej są to atomowe INS Chakra (S71) projektu 971IM Szczuka-B i INS Arihant (S73), a także konwencjonalne INS Kalvari (S21) typu Scorpène, 9 jednostek Sindhughosh projektu 877EKM i 4 konwencjonalne Shishumar typu 209/1500. Do 2021 ma nastąpić zakończenie dostaw wszystkich sześciu opóźnionych Scorpène.