Korea Płn.: Dwa nowe pociski balistyczne ujawnione

10 października, podczas defilady wojskowej z okazji 75-lecia powstania Parti Pracy Korei (Chosŏn Rodongdang) w Pjongjangu po raz pierwszy zaprezentowano publicznie dwa nowe typy północnokoreańskich rakietowych pocisków balistycznych. Pierwszy to międzykontynentalny pocisk balistyczny (ICBM, Inter Continental Ballistic Missile), przenoszony na 11-osiowym transporterze-wyrzutni, a drugi pocisk balistyczny klasy woda-ziemia (SLBM, Submarine-Launched Ballistic Missile).

Brak jest oficjalnych, czy nawet propagandowych informacji na temat zaprezentowanych systemów uzbrojenia. Można jednak wyciągnąć pewne wnioski na podstawie opublikowanych zdjęć, jak i wcześniejszych informacji na temat północnokoreańskiego programu rakietowego. Pocisk balistyczny klasy ICBM otrzymał, na razie nieformalne, oznaczenie Hwasong-16 (HS-16), jako rozwinięcie typoszeregu Hwasong-13 (HS-13; o zasięgu ok. 5500 km), Hwasong-14 (HS-14; o zasięgu ponad 10 000 km) i Hwasong-15 (HS-15; o zasięgu szacowanym na 8500-13 000 km).

Ten ostatni był jak dotąd największym znanym systemem strategicznych wojsk rakietowych koreańskiej armii ludowej (Chosŏn inmin’gun Jeonlyagloketeugun) o długości 21-22,5 m, średnicy 2-2,4 m i dwóch stopniach zasilanych paliwem ciekłym. Zgodnie z porównawczymi fotografiami obu systemów, HS-16 może mieć około 25-26 m długości, 2,5-2,9 m średnicy i również dwa stopnie zasilane paliwem ciekłym – co sugeruje ich znaczny rozmiar. Wydaje się, że w przypadku nowego pocisku, zastosowano zmodyfikowany transporter-wyrzutnię pocisku HS-15, który oryginalnie ma 9 osi. Najtrudniejsza do oszacowania jest masa startowa, według niektórych ekspertów może oscylować od 100 do 150 t, co czyniłoby najcięższym mobilnym pociskiem balistycznym klasy ICBM na świecie (dla porównania chiński DF-41 ma masę ok. 80 t, a wycofany już rosyjski RT-23UTTCh miał masę 104 t).

Jeśli chodzi o zastosowany napęd, jest to prawdopodobnie kopia sowieckich silników RD-250 (indeks GRAU 8D518), które napędzają także pociski HS-12, HS-14 i HS-15. Według ekspertów silniki, które zostały opracowane dla rodziny pocisków balistycznych R-36 (a potem też wywodzących się z nich rakiet nośnych rodziny Cyklon), mogły trafić do Korei Płn. nielegalnie z Ukrainy, Rosji, albo dużo wcześniej jeszcze z ZSRR. Wydaje się, że pierwszy stopień nowego pocisku ma na tyle dużą średnicę, aby pomieścić cztery silniki RD-250 o średnicy dyszy wylotowej 1 m i długości 2,6 m (Intensywne próby KN-23, 2019-08-11).

Drugą zaprezentowaną nowością jest pocisk balistyczny klasy woda-ziemia, przenoszony na potrzeby defilady na naczepie holowanej przez ciągnik siodłowy. O klasie uzbrojenia świadczy kształt i rozmiary: pocisk jest krótszy od systemów mobilnych bazowania lądowego i ma większą średnicę, dzięki czemu jest dostosowany do ograniczonego miejsca w wyrzutniach rakietowych, konwencjonalnych okrętów podwodnych (Ship Submersible Ballistic, SSB).

Wizualnie wydaje się być rozwinięciem przetestowanego 2 października 2019 pocisku Bukkeukseong-3 (lub też Pukguksong-3). Wydaje się, że rozwój tego typu systemów jest związany z budową nowego okrętu podwodnego-nosiciela, który został ujawniony 23 lipca 2019 (Korea testuje morski pocisk balistyczny, 2019-10-03; Nowy okręt podwodny KRL-D, 2019-07-24).

W porównaniu z wcześniejszym modelem, nowy system (nazywany roboczo Bukkeukseong-4) wydaje się być mniejszy, co w przypadku pocisków klasy SLBM jest atutem. Przeprojektowano też czepiec głowicy bojowej, co zapewne wynika z doświadczeń przy próbie z Bukkeukseong-3. Można też założyć, że nowy pocisk ma większy zasięg, niż poprzednik, a więc więcej niż 2000 km.