3 stycznia indyjska rządowa Agencja Badań i Rozwoju Technologii Wojskowych DRDO (Defence Research and Development Organisation) zaprezentowała wizualizacje rozwijanej ciężkiej, dwusilnikowej wersji samolotu pokładowego HAL Tejas jako następcy kłopotliwych MiG-29K w marynarce wojennej (Bhāratīya Nau Senā).
Zarówno pokładowy TEDBF (ze składanymi skrzydłami), jak i lądowy ORCA miałyby być napędzane amerykańskimi silnikami General Electric F414, wykorzystywanym do Tejasa od 2013 w wariancie F414-GE-INS6 o łącznym ciągu 196 kN z w pełni cyfrowym, elektronicznym systemem sterowania FADEC. Zapewniłby wówczas prędkość maksymalną na poziomie Ma1,6
Projekt otrzymał kryptonim TEDBF (Twin Engine Deck Based Fighter), a ewentualny wariant, nieco lżejszy, dla wojsk lotniczych (Bhartiya Vāyu Senā) – ORCA (Omni Role Combat Aircraft). Pierwsze informacje o projekcie zostały ujawnione w listopadzie 2019.
Prace koncepcyjne nad TEDBF/ORCA prowadzą agencja ADA (Aeronautical Development Agency), wchodząca w skład DRDO oraz spółka HAL (Hindustan Aeronautics Limited), która zaprojektowała i zbudowała lekki samolot Tejas LCA, na bazie którego ma powstaje. Jeśli projekt zostałby wsparty przez Ministerstwo Obrony, oblot prototypu mógłby nastąpić już w 2026, a produkcja małoseryjna mogłaby rozpocząć się w 2030.
Maksymalna masa startowa TEDBF wyniosłaby 24 t, z czego 9 t wyniósłby ładunek użyteczny. Wariant lądowy ORCA byłby o ok. 1 t lżejszy ze względu m.in. na mniej skomplikowane podwozie. Dla porównania Tejas Mk.1 ma masę 13,5 t, a rozwijany Tejas Mk.2 ma mieć 17,5 t
Decyzja o rozwoju cięższego, dwusilnikowego samolotu pokładowego wiąże się z problemami i niezadowalającymi wynikami prac nad lekkim LCA Navy Mk.2 (Light Combat Aircraft), którego dwa prototypy oznaczono NLCA Mk.1 (na bazie Tejas LCA Mk.1) w ramach programu Medium Weight Fighter (MWF). Koncepcja została zaprezentowana w lutym 2019 podczas podczas wystawy lotniczej Aero India 2019 w Bengaluru.
Według NDTV, koszty opracowania prototypów samolotu pochłonęłyby mniej, niż pakiet modyfikacji dla 36 francuskich Dassault Rafale wojsk lotniczych, a więc niż 127,8 mld INS (6,8 mld zł). Koszt jednostkowy wariantu pokładowego wyniósłby wówczas 5,38 mld INR (286,75 mln zł), a lądowy kosztowałby o 350-710 mln INR (18,6-37,8 mln zł) mniej (Dwa razy więcej Rafale dla Indii, 2019-09-24).
Samoloty mogłyby przenosić różne warianty uzbrojenia, zarówno do rażenia celów powietrznych, nawodnych i lądowych: pociski rakietowe powietrze-powietrze krótkiego, średniego i dalekiego zasięgu, pociski manewrujące czy kierowane laserem bomby / Grafiki: DRDO
Wynikałoby to z wcześniejszych doświadczeń DRDO i przemysłu przy programie MWF. Na jego potrzeby nadal realizowane są prace nad dużym, kolorowym wyświetlaczem WAD (Next Area Generation Wide Area Display), bocznym drążkiem sterowania, komputerem pokładowym DFCC (Digital Flight Control Computer), radarem z anteną z aktywnym skanowaniem elektronicznym (AESA) LRDE Uttam czy układem śledzenia w podczerwieni (IRST). TEDBF/ORCA zostałby także wyposażony w konforemne zbiorniki paliwa (CFT) i jedenaście podskrzydłowych i podkadłubowych węzłów dla 9 t uzbrojenia (Astra dla indyjskich Su-30MKI, 2019-07-03).
Według indyjskich ekspertów, w latach 2030-2050 lotnictwo marynarki wojennej, jak i wojska lotnicze będą musiały wprowadzić nawet 750 samolotów nowej generacji. Projektanci uważają, że opracowanie większego, dwusilnikowego wariantu Tejasa jest krokiem naprzód, ponieważ jednocześnie jest realizowany program o kryptonimie AMCA (Advanced Medium Combat Aircraft), obejmujący budowę samolotów 5. generacji dla wojsk lotniczych. Oczekuje się, że AMCA zacznie wchodzić do służby od 2040, Jeżeli zapewnione zostanie finansowanie (Przyszłość indyjskiego lotnictwa , 2019-10-08).