2 sierpnia Dowództwo Systemów Korpusu Piechoty Morskiej (US Marine Corps System Command, US MCSC) ogłosiło, że każda 13-osobowa drużyna otrzyma szwedzki 84-mm bezodrzutowy granatnik Carl-Gustaf, wraz z wcześniej testowanymi norweskimi 66-mm granatnikami M72 w najnowszej wersji.
W amerykańskich siłach zbrojnych 84-mm granatniki bezodrzutowe z rodziny Carl-Gustaf trafiły do wyposażenia USSOCOM i US Army Rangers / Zdjęcie: US Army
Rzeczniczka prasowa MCSC Barbara Hamby poinformowała, że planowany jest zakup 1073 granatników bezodrzutowych. Finansowanie programu nastąpi w roku fiskalnym 2019, a na ten cel przewidziano wydanie 13,7 mln USD (50,6 mln zł). Umowa na dostawy ma zostać podpisana w marcu-kwietniu przyszłego roku. 84-mm granatnik Carl-Gustaf M4 (CGM4) ma zostać wprowadzony do każdej drużyny USMC złożonej z trzynastu żołnierzy.
Nowe uzbrojenie będzie trafiało w ręce żołnierzy równolegle do prób 11-, 12- i 14-osobowych drużyn, które mają mieć w składzie operatora systemów bezzałogowych i walki elektronicznej (BAE Systems ACV dla USMC, 2018-06-20).
Oprócz CGM4 US Marine Corps zamierza wprowadzić do uzbrojenia 66-mm granatniki jednorazowego użytku M72 FFE dostosowane do strzelania z zamkniętych przestrzeni. Broń opracowana przez koncern Nammo była testowana od marca do czerwca przez kompanię Kilo 3. batalionu, 4. Pułku USMC podczas ćwiczeń Urban-ANTX 2018 w Camp Pendleton w Kalifornii.
Podczas nocnego strzelania stwierdzono, że ślad termiczny M72 FFE jest mniejszy, niż 9-mm amunicji pistoletowej. Próby odbiorcze granatników jednorazowych mają zakończyć się na początku 2019, po czym rozpocznie się wprowadzanie broni do uzbrojenia (Amunicja do estońskich granatników Carl-Gustaf, 2018-07-19, Carl-Gustaf M4 dla szwedzkiej armii, 2018-05-30).
Carl-Gustaf w siłach zbrojnych USA
Szwedzki 84-mm granatnik bezodrzutowy Carl-Gustaf M3 (CGM3) rozpoczął karierę w amerykańskich wojskach specjalnych. W 1987 podległy wojskom lądowym (US Army) 75. Pułk Rangers poszukiwał w ramach programu RAAWS (Ranger Anti-Armor Anti-Personnel Weapon System) konstrukcji mogącej zastąpić wysłużone 90-mm działo bezodrzutowe M67 wprowadzone do służby na początku lat 1960.
Żołnierze testowali dziewięć wypożyczonych od Szwedów granatników CGM3 przez rok. W czerwcu 1989 podjęto decyzję o zakupie M3 RAAWS, a pierwsze konstrukcje trafiły w ręce żołnierzy pod koniec 1990. Wkrótce do zainteresowanych szwedzkim granatnikiem bezodrzutowym dołączyli komandosi z jednostek SEAL podległych US Navy. Wówczas nazwę broni zmieniono na M3 MAAWS (Multi-Role Anti-Armor Anti-Personnel Weapon System)
Do 2011 CGM3 były używane tylko przez jednostki specjalne, ale pod koniec roku zamówienie na te konstrukcje złożyła US Army dla swoich regularnych pododdziałów. Pierwsza partia 58 M3 MAAWS i 1,5 tys. pocisków odłamkowych i odłamkowych ze zwłoką trafiła w ręce żołnierzy 3. i 25. Dywizji Piechoty oraz 10. Dywizji Górskiej w styczniu 2012.
Głównym powodem wprowadzenia szwedzkich granatników bezodrzutowych był ich większy zasięg (mogą razić cele punktowe do 700 m, a powierzchniowe do 1000 m), niż dotychczas używanych jednorazowych M136 AT4 (w praktyce tylko do 300 m). Miało to szczególne znaczenie podczas likwidowania umocnionych punktów oporu w Afganistanie. Ponadto do wielorazowego użytku broni można stosować większą gamę amunicji.
W styczniu 2017 US Army zatwierdziła zakup 1111 granatników M3E1 MAAWS, czyli zmodyfikowanych Carl-Gustaf M4 (CGM4). USMC chce zatem wykorzystać istniejący kontrakt (Carl-Gustaf M4 dla szwedzkiej armii, 2018-05-30).
Szwedzka broń była testowana przez USMC podczas ćwiczeń Sea Dragon 2025. Granatniki zostały także wypożyczone do pułku specjalnego Marine Raiders, podległego dowództwu MARSOC (Marine Corps Forces Special Operations Command), podczas działań w Iraku i Afganistanie.
M3E1 MAAWS mają zacząć trafiać do wszystkich drużyn USMC w drugiej 2020 lub w pierwszej połowie 2021 (Argentyna zamawia CGM3 i AT4, 2017-11-06; Słowacy dostali CGM4, 2017-07-23).
Carl-Gustaf M4 zostanie przyjęty jako następca 83,5-mm granatników przeciwpancernych Mk 153 SMAW (Shoulder-Launched Multipurpose Assault Weapon). W listopadzie 2017 rozpoczęto wprowadzanie zmodyfikowanego Mk 153 SMAW Mod 2 do 2. Pułku Ekspedycyjnego USMC. W styczniu 2018 broń trafiła do jednostek 1. Pułku na Zachodnim Wybrzeżu.
Mod 2 został wyposażony w system kierowania ogniem MBS w miejsce wykorzystywanego w Mod 0 karabinka do amunicji 9 mm x 51 służącego do wstępnego wstrzeliwania się w cel. MBS ma zintegrowany dalmierz laserowy i celownik termowizyjny, co zwiększa celność broni. 1249 granatników Mk 153 ma zostać dostarczonych do 2020.