We wtorek, 4 lutego 2025, amerykańska Agencja Współpracy Obronnej DSCA (Defense Security Cooperation Agency) opublikowała dwie zgody Departamentu Stanu USA na potencjalną sprzedaż dwóch pakietów do Egiptu za łącznie, maksymalnie, 929 mln USD (3,748 mld zł).
ENS Soliman Ezzat (682) typu Ezzat / Zdjęcie: Lance Cpl. Antonio Garcia, USMC
Modernizacja okrętów typu Ezzat
Pierwsza zgoda dotyczy sprzedaży pakietu modernizacyjnego wraz z powiązanymi elementami programu wsparcia logistycznego dla czterech małych okrętów rakietowych typu Ezzat za maksymalnie 625 mln USD (2,521 mld zł).
Władzie w Kairze wnioskowały o możliwość pozyskania sprzętu i usług, w tym czterech zestawów systemu kierowania walką oparte na komponentach COMBATSS-21 (Total Ship System, 21st Century). W skład systemu wchodzą również radary nadzoru przestrzeni powietrznej i powierzchni, wyrzutnie celów pozornych (wabików), systemy czujników elektrooptycznych/podczerwonych, systemy walki radioelektronicznej, systemy dystrybucji danych nawigacyjnych, systemy rozpoznania sygnałów radioelektronicznych, systemy radarowe kontroli ognia, modyfikacje armat morskich OTO Melara Mk 75 Super Rapid DP kal. 76 mm/L62 i inne powiązane elementy logistyki i wsparcia programu. Wykonawcami umowy będą spółki Lockheed Martin i L3Harris Technologies.
Marynarka Wojenna Arabskiej Republiki Egiptu (Al-Quwwāt al-baḥriyya al-miṣriyya) dysponuje czterema małymi okrętami rakietowymi typu Ezzat projektu Ambassador Mk III. Zgodę na zakup pierwszych trzech otrzymano 7 sierpnia 2004 za maksymalnie 240 mln USD z późniejszym rozszerzeniem na czwarty okręt 19 grudnia 2009 za maksymalnie 565 mln USD. Kontrakt został sfinalizowany w styczniu 2005, a umowa z wykonawcą, spółką VT Halter Marine, została zawarta w grudniu tego samego roku. Z powodu zmian konstrukcyjnych później koszty rosły najpierw do 1,05 mld USD i ostatecznie do 1,29 mld USD. Od maja 2010 analizowano możliwość dokupienia piątego i szóstego okrętu.
Ostatecznie cztery okręty: ENS S. Ezzat (682), F. Zekry (684), M. Fahmy (686) i A. Gad (688) wybudowano w latach 2008-2013 z dostawami od 2013 (Egipt odebrał pierwszą fregatę MEKO A-200EN).
Okręty mają po 63 m długości, 10 m szerokości, 2 m zanurzenia i wypierają po 600 t. Są napędzane czterema generatorami wysokoprężnymi MTU o mocy 30 000 KM przenoszonej na cztery wały napędowe, co zapewnia prędkość maksymalną do 41 w., zasięg do 2000 mil morskich przy prędkości ekonomicznej 15 w. oraz autonomiczność do 8 dni. Załogę stanowi 36 członków: 8 oficerów, 10 podoficerów i 18 marynarzy.
Wyposażenie elektroniczne stanowią radar wielofunkcyjny Thales MRR-3D NG pracujący w paśmie G, radar powierzchniowy Thales Scout pasma I/J, radar systemu kierowania ogniem Thales STING-EO Mk2, systemy łączności klasy Link ASN 150, LinkYE, Link 14 i Link 11, system identyfikacji swój obcy (IFF), system kierowania walką TACTICOS z układami śledzenia Model 033-2T/066-2T i 4 wyrzutnie celów pozornych ESM/ECM.
Uzbrojenie stanowią dwie poczwórne kontenerowe wyrzutnie dla 8 pocisków przeciwokrętowych RGM-84 Boeing Harpoon Block 1G, pojedyncza armata morska OTO Melara Mk 75 Super Rapid DP kal. 76 mm/L62, pojedyncza wyrzutnia systemu przeciwlotniczego krótkiego zasięgu Mk 31 Mod 3 RIM-116 RAM z 21 pociskami, pojedynczy 20-mm system obrony bezpośredniej Raytheon Mk 15 Mod 21 Phalanx Block 1B i dwa stanowiska z 7,62-mm karabinami maszynowymi M60.
Zdjęcie: Northrop Grumman
Radar AN/TPS-78
Druga zgoda dotyczy zakupu pojedynczego zestawu ze stacją radiolokacyjną AN/TPS-78 w pakiecie z powiązanymi elementami programu logistycznego za maksymalnie 304 mln USD (1,224 mld zł).
W pakiecie znalazły się urządzenia kryptograficzne KIV-78, nadajniki nawigacji satelitarnej GPS z modułami kryptograficznymi SAASM (Selective Availability Anti-Spoofing Module), części zamienne i naprawcze, oprogramowanie i wsparcie oprogramowania, szkolenie personelu i sprzęt szkoleniowy, usługi wsparcia inżynieryjnego, technicznego i logistycznego świadczone przez rząd USA oraz wykonawcę umowy (spółkę Northrop Grumman) oraz inne powiązane elementy logistyki i wsparcia programowego.
AN/TPS-78 w wariantach ADCAP (Advanced Capability) lub ADCAP MMR (ADCAP Multi-Mode Radar) pracuje w paśmie S i jest przeznaczony do wykrywania celów aerodynamicznych na dużych pułapach i wysokiej prędkości. Składa się z anteny fazowej o wysokości 2,5 m i szerokości 5,5 m. Zasięg instrumentalny wynosi 444 km (240 mil morskich). Podobnież składa się modułów nadawczo-odbiorczych, ale typu SiGe (Solid-State Transmitter) z architekturą cyfrowego formowania wiązek.
Według Northrop Grumman, radar charakteryzuje się dużą odpornością na zakłócenia zarówno naturalne (pogodowe), jak i walkę radioelektroniczną (WRE) przeciwnika. Cała elektronika systemu została umieszczona w 14-stopowym kontenerze standardowym ISO na ciężkim podwoziu kołowym.
25 października 2024 zgodę na zakup nieujawnionej liczby tych radarów otrzymał Tajwan, a w ostatniej dekadzie urządzenia tego typu trafiły do Tajlandii.