Podczas Międzynarodowego Forum Wojskowo-Technicznego Armia-2018 na Kubince, rosyjski koncern WKO Ałmaz-Antiej ujawnił specyfikację techniczną przeciwlotniczego pocisku przechwytującego dalekiego zasięgu 40N6E, przeznaczonego dla systemów przeciwlotniczych i przeciwrakietowych S-400 Triumf i S-500 Promietiej/Triumfator-M.
Pocisk przechwytujący dalekiego zasięgu 40N6 w wersji dla rosyjskich sił zbrojnych ma wejść na wyposażenie obecnie użytkowanych zestawów S-400 Triumf i przyszłych S-500 Promietiej (Triumfator-M) / Zdjęcie: Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej
Przedstawiciele WKO Ałmaz-Antiej zaprezentowali infografiki z podstawowymi parametrami pocisków, w tym 48N6E2 (o zasięgu 120 km), 48N6E3 (250 km) czy 9M96E (40 km). Wśród nich pojawił się długo oczekiwany 40N6E (eksportowe oznaczenie pocisku 40N6) (Armia-2018: Umowy za ponad 130 mld rubli, 2018-08-24).
Pokazany podczas prezentacji multimedialnej pocisk to jednostopniowy 48N6E3/48N6DM, a nie dwustopniowy 40N6E. Nie zgadza się również liczba kontenerów startowych na transporterze-wyrzutni BAZ-69096 / Grafika: WKO Ałmaz-Antiej
Zgodnie z zaprezentowanymi danymi, skuteczny zasięg rażenia ma wynieść 380 km (wcześniej wzmiankowano o 400 km) natomiast minimalny 5 km. Przechwycenie rakietowych pocisków balistycznych ma być możliwe w promieniu 35 km. Maksymalny pułap rażenia to 35 km. Średnia prędkość pocisku to 1190 m/s. Masa startowa wynosi 1893 kg, a wraz z kontenerem startowym 2600 kg. Sam kontener ma 7825 mm długości i 1000 mm średnicy. Przygotowanie do wystrzelenia trwa 15 sekund. Transporter-wyrzutnia może przenieść maksymalnie dwa kontenery z pociskami. Resurs pocisków wynosi 15 lat (Armia-2018: Zmodernizowany Mi-28NE, 2018-08-23, Armia-2018: Premiera AK-308, 2018-08-22).
Analiza
Na multimedialnej prezentacji przedstawiono grafikę przedstawiającą jednostopniowy pocisk przechwytujący 48N6E3/48N6DM, a nie dwustopniowy 40N6E, zgodnie z wcześniejszymi deklaracjami. Jednak charakterystyka taktyczno-techniczna nie odnosi się do tego pierwszego (240 km zasięgu), dlatego wydaje się prawdziwa.
Według wcześniejszych informacji, pocisk ma być naprowadzany aktywnie lub pół-aktywnie za pomocą radaru oraz nawigacji inercyjnej. Jedynym parametrem który nie zgadza się w porównaniu z wcześniejszymi zapowiedziami jest pułap, który miał wynosić nawet 185 km. Co ciekawe, średnia prędkość lotu 40N6E jest zbliżona do 9M83ME (1150 m/s, maksymalna 1700 m/s) i mniejsza, niż w przypadku 9M82ME (1800 m/s, maksymalna 2600 m/s).
Na początku kwietnia 2018 dowództwo Sił Powietrzno-Kosmicznych (WKS) informowało, że testy fabryczne pocisków przechwytujących 40N6E znajdują się w końcowej fazie. Następnie miały zostać przekazane jednostkom obrony powietrznej (PWO) na próby państwowe, po zakończeniu których ma nastąpić decyzja ws. rozpoczęcia produkcji seryjnej i wdrożenia do WKS.
Pocisk 40N6 w wersji dla rosyjskich sił zbrojnych wejdzie na wyposażenie obecnie użytkowanych zestawów S-400 Triumf i przyszłych S-500 Promietiej/Triumfator-M (indeks GRAU 55R6M). Według informacji z lutego 2018, dostawy pierwszych zestawów S-500 na testy mają rozpocząć się w 2019. Maksymalny zasięg rażenia ma wynieść nawet 600 km, lecz do tego będzie niezbędne opracowanie nowych pocisków. PWO WKS chcą utrzymywać docelowo 38 dywizjonów S-500.