W 2020 roku w Rosji ma rozpocząć się projekt rozwojowy nowego karabinka maszynowego. Poinformowano o tym równocześnie z ujawnieniem, że nowa konstrukcja ma powstać w oparciu o rozwiązania opracowanego przez Koncern Kałasznikow modelu RPK-16, który nie spełnił oczekiwań sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej (Kałasznikow wyprzedza plan, 2019-11-15).
Zakończyły się próby wojskowe rosyjskiego 5,45 mm karabinka maszynowego RPK-16. Broń nie spełniła wymagań wojska, dlatego Rosjanie rozpoczęli w 2020 roku projekt nowej lekkiej broni wsparcia. W jej konstrukcji mają zostać zachowane rozwiązania RPK-74 i RPK-16. / Zdjęcie: Koncern Kałasznikow
Rosyjskie wojsko po zakończeniu badań zakładowych kupiło partę próbną karabinków maszynowych RPK-16 i kilka lat poddawało broń próbom w warunkach polowych w różnych strefach klimatycznych. Efektem była znaczna liczba uwag i sugestii zmian, które zdaniem żołnierzy powinny zostać wprowadzone do nowej broni wsparcia. Podsumowanie wyników prób oznaczało jednak odrzucenie RPK-16 w dotychczasowej formie (Rosjanie wybierają RPK-16, 2018-02-07; Wojskowe próby RPK-16, 2017-08-23).
Rosjanie przyznali, że niemożliwa jest modyfikacja RPK-16, aby broń wpisywała się w wojskowe założenia. Wprowadzenie poprawek zgodnych z sugestiami żołnierzy wymaga przekonstruowania całej broni. Stąd ogłoszono, że na bazie dotychczasowych doświadczeń powstanie nowy karabinek maszynowy.
Nowa konstrukcja ma charakteryzować się mniejszą masą i wymiarami przy zachowaniu celności i dalszej poprawie ergonomii i funkcjonalności. Przedstawiciele Koncernu Kałasznikow tłumaczą, że nowy karabinek maszynowy RPL-20 (Ручной пулемет ленточный-20) będzie znacznie zmodyfikowanym RPK-16. Prototyp broni zostanie pokazany podczas wystawy Armia-2020 w Moskwie pod koniec sierpnia 2020 roku.
Pojawiają się w siłach zbrojnych Rosji głosy, aby zamiast amunicji 5,45 mm x 39, w lekkiej broni wsparcia zastosować silniejszy nabój karabinowy 7,62 mm x 54R. Ma on większy zasięg i przebijalność, a pocisk jest bardziej stabilny podczas lotu, nie zmienia toru przy uderzeniu o lekkie przeszkody, jak gałęzie czy liście. Dlatego jednostki specjalne zamiast RPK-74 używają nadal cięższych PKM i PKP, charakteryzujących się jednak większą siłą ognia.
Opis
Rosyjski karabinek maszynowy RPK-16 do amunicji 5,45 mm x 39 po raz pierwszy pokazano publicznie w roku 2017. Broń rozwijana przez Koncern Kałasznikow powstawała jako następca RPK-74, czyli wprowadzonej w połowie lat 1970. odmiany karabinka automatycznego AK-74 z cięższą lufą i wzmocnioną komorą zamkową, zasilana z magazynków 30- i 45-nabojowych.
RPK-16 miał wyeliminować ograniczenia poprzednika. Zaliczano do nich gabaryty RPK-74, przekładające się na łatwość manewrowania konstrukcją, zasilanie z mało pojemnego magazynka oraz problem z przegrzewającą się w intensywnym ogniu, niewymienną lufą.
Rosjanie doceniali za to niezawodność, celność i łatwość obsługi RPK-74, dlatego nowa konstrukcja została oparta na jego rozwiązaniach. Automatyka pozostała bez zmian, skupiono się na ergonomii i funkcjonalności.
Zgodnie z oczekiwaniami RPK-16 został wyposażony w wymienną lufę o cięższym profilu. W zależności od terenu działań użytkownik mógł stosować skróconą lufę o długości 410 mm (długość broni wynosiła 840/1020 mm z kolbą złożoną i rozłożoną) przeznaczoną do walk w terenie zurbanizowanym lub standardową 550 mm do operacji w terenie otwartym (długość całkowita 900/1076 mm). Masa broni to 4,5 kg (6 kg załadowanej).
Dla porównania, RPK-74 ma 590 mm stałą, niewymienną lufę, a długość całkowita broni to 1065 mm. Masa tego karabinka maszynowego to 4,70-4,85 kg w zależności od wersji (wariant ze składaną kolbą RPKS-74 był nieznacznie cięższy).
RPK-16 zasilany był – poza magazynkami pudełkowymi, wymiennymi z AK-74 i RPK-74 – także z 96-nabojowego magazynka bębnowego. W połączeniu z szybkostrzelnością teoretyczną 700 strz./min. miało to zapewniać dobre wsparcie ogniowe, czyli zdolność do oddawania wielu kilkustrzałowych serii.
Karabinek maszynowy miał możliwość strzelania także ogniem pojedynczym, co w połączeniu z ciężką lufą teoretycznie pozwalało uzyskać broń o bardzo wysokiej celności, porównywalnej na 500 m z karabinem wyborowym SWD. W praktyce problemem okazały się osiągi amunicji pośredniej 5,45 mm x 39.