Program następcy Stingera nabiera rozpędu

8 marca br. portal branżowy The Drive poinformował, że amerykańskie wojska lądowe (US Army) chcą rozpocząć testowanie prototypu następcy przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego (ppzr) FIM-92 Stinger w 2023 roku, tak aby najpóźniej w 2027 rozpocząć jego produkcję i dostawy seryjne do jednostek. Wynika to nie tylko z faktu, iż broń staje się przestarzała (dlatego formalnie program następcy rozpoczęto w 2020), ale również częściowo z powodu transferów tej broni dla ukraińskich sił zbrojnych – według danych Departamentu Obrony przekazano ponad 1400 zestawów Stinger.

Jak dotąd ponad 1400 przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych FIM-92 Stinger zostało przekazanych z zasobów amerykańskich wojsk lądowych dla walczącej Ukrainy / Zdjęcie: US Army

Przypomnijmy, że ppzr FIM-92 Stinger Block I wraz z pociskami Stinger Reprogrammable Microprocessor (RMP) wróciły ze zmagazynowania do jednostek liniowych US Army w styczniu 2018 (wcześniej utrzymywano ich relatywnie mało) oraz wznowiono szkolenia operatorów, w związku z ogólną zmianą doktryny użycia amerykańskich wojsk związanej ze zmianą priorytetów operacyjnych – z konfliktów z siłami partyzanckimi na ewentualną wojnę z równorzędnym państwem jak Rosja czy Chiny (Stingery wracają do łask).

10 listopada 2020 US Army opublikowała pierwsze zapytanie o informację (RFI, Request For Information) w programie następcy tych zestawów, który określono po prostu jako MANPADS (Man-Portable Air Defense System). Planuje się zakup nawet 8 tys. pocisków wraz z wyrzutniami, układami celowniczymi i systemami szkoleniowymi (Następca Stingera w US Army na start).

28 marca br. biuro programowe SHIELD (Short and Intermediate Effectors for Layered Defense) opublikowało kolejne RFI w tej sprawie, ale jednocześnie nadano mu kryptonim Maneuver Short Range Air Defense (M-SHORAD) Increment 3. Z tym, że obejmuje on jedynie zestawy znajdujące się na pojazdach systemu przeciwlotniczego krótkiego zasięgu IM-SHORAD (Interim Maneuver Short-Range Air Defense) na podwoziu kołowego transportera opancerzonego ICV Stryker A1 (IM-SHORAD rozmieszczone w Europie).

System przeciwlotniczy krótkiego zasięgu IM-SHORAD na podwoziu ICV Stryker A1 / Zdjęcie: US Army

Najnowsze RFI obejmuje zatem jedynie opracowanie nowego pocisku przeciwlotniczego, który zastąpi na każdym pojeździe wykorzystywany obecnie wariant FIM-92J Stinger (cztery pociski) i uzupełni przeciwpancerne pociski kierowane AGM-114L Hellfire (cztery pociski, które zostaną zastąpione docelowo przez nowe AGM-179 JAGM), 30-mm armatę automatyczną M230LF i 7,62-mm karabin maszynowy M240. Można jednak przypuszczać, że będzie on kompatybilny z pociskami MANPADS.

Opublikowano wstępne wymagania taktyczno-techniczne nowego pocisku przeciwlotniczego, które obejmują zdolność do rażenia śmigłowców, samolotów oraz bezzałogowców klasy 2 i 3 (klasa 2: masa 9,5-35 kg, pułap poniżej 1070 m; prędkość poniżej 463 km/h; klasa 3: masa poniżej 600 kg, pułap poniżej 5500 m, prędkość poniżej 463 km/h). Pocisk ma zatem mieć zdolności porównywalne lub lepsze niż Stinger, zapalnik zbliżeniowy oraz mieć lepsze zdolności w zakresie wykrywania, celowania i naprowadzania niż obecny system. Musi też być kompatybilny z wykorzystywaną obecnie wyrzutnią SUVL (Stinger Vehicle Universal Launcher) i gotowy natychmiast do użytku (All-round-up).