W poniedziałek, 24 lipca br., amerykańska spółka Lockheed Martin poinformowała, że w ubiegłym miesiącu Dowództwo Operacji Specjalnych (US SOCOM, United States Special Operations Command) ogłosiło wstępną gotowość operacyjną (Initial Operational Capability, IOC) dla nowych podwodnych pojazdów DCS (Dry Combat Submersible), których jak dotąd 2 z 3 zamówionych egzemplarzy (trzeci został ukończony, ale nie został jeszcze dostarczont).
Zdjęcie: Lockheed Martin
Dry Combat Submersible ma potencjał, by zmienić podwodną wojnę dla operatorów specjalnych – powiedział Gregg Bauer, wiceprezes i dyrektor generalny działu C6ISR w Lockheed Martin. DCS zapewnia bezpieczny, tajny transport pasażerów na duże odległości w całkowicie suchym środowisku i oferuje szczelną komorę ze śluzą powietrzną. Pasażerowie przybywają na misję w cieple, wypoczęci, nawodnieni i gotowi, co czyni ten okręt kluczową przewagą w powodzeniu misji.
Dzięki tej możliwości siły US SOCOM przemieszczając się na duże odległości pod powierzchnią oceanu będą mogły bezpiecznie robić to bez kombinezonów piankowych i bez narażenia na żywioły. Dzięki technologii śluzy powietrznej (lock-in/lock-out) w DCS operatorzy mogą wchodzić i wychodzić z pojazdu, który cały czas jest całkowicie zanurzony i niewykryty przez przeciwnika.
Zespół Lockheed Martin jest dumny z pracy włożonej w rozwój i dostawę DCS oraz wspieranie US SOCOM w tym kamieniu milowym, powiedział Jason Crawford, starszy kierownik programu w Manned Combat Submersibles. Z niecierpliwością czekamy na dostarczenie trzeciego DCS i wsparcie floty do pełnej zdolności operacyjnej, wypełniając krytyczną lukę dla USSOCOM.
DCS jest produkowany w zakładach Lockheed Martin w Palm Beach na Florydzie. Spółka zapewnia wsparcie cyklu życia, wsparcie logistyczne po dostawach, szkolenie pilotów i operatorów specjalnych oraz sprzęt szkoleniowy w celu zapewnienia bezpiecznego i efektywnego działania tych podwodnych pojazdów. Został zaprojektowany jako następca obecnie wykorzystywanych podwodnych pojazdów ASDS (Advanced SEAL Delivery System).
Zdjęcie: US Navy
W czerwcu 2016 Lockheed Martin wraz z Submergence Group otrzymały od US SOCOM 5-letnie zamówienie o wartości 166 mln USD na opracowanie i budowę trzech zminiaturyzowanych okrętów podwodnych DCS. Powstał na bazie projektu S302 spółki MSub, który jest ulepszonym S301i (oba okręty powstały w wyniku kooperacji MSub i Submergence Group). O ile S301i mieści się w pomoście DDS (Dry Deck Shelter) na większych amerykańskich i brytyjskich okrętach podwodnych o napędzie jądrowym, to S302 już nie.
Chociaż projekt i wymagania operacyjne dotyczące DCS zostały początkowo sformułowane przez US SOCOM już w 2014, to faktycznie technologie dogoniły je dopiero kilka lat później. Pierwsze akumulatory litowo-jonowe LiFT (Lithium-ion Fault Tolerant) do zasilania DCS zostały dostarczone US Navy przez General Atomics Electromagnetic Systems w lutym 2018, ale zostały zaakceptowane przez USSOCOM dopiero 21 kwietnia 2020.
DCS ma 12 m długości oraz po 2,4 m szerokości i wysokości. Jednostka wypiera standardowo 14 ton pod wodą i maksymalnie do 28 ton. Może być transportowana w standardowym 40-stopowym kontenerze ISO. Załoga składa się z pilota i nawigatora. Pojazd może transportować do ośmiu operatorów jednostki specjalnej US Navy SEALs.
Chociaż dokładna specyfikacja techniczna pozostaje tajna, DCS ma dysponować maksymalną głębokość znamionową do 100 m, a do otwarcia śluzy powietrznej do 30 m. Akumulatory LiFT zapewniają zasięg 60 mil morskich (110 km) przy prędkości ekonomicznej 5 w. (9,3 km/h), chociaż maksymalna prędkość nie jest publicznie znana. Lockheed Martin twierdzi, że DCS ma autonomiczność większą niż 24 godziny, trzykrotnie większą niż ASDS i dwukrotnie większą niż pojazd podwodny Shallow Water Combat, wraz z którym będzie służył.
W przeciwieństwie do ASDS, DCS będzie rozmieszczany z okrętów nawodnych, a nie z większych okrętów podwodnych. Będą opuszczane do wody za pomocą żurawia lub wypuszczane ze specjalnej śluzy w dnia kadłuba okrętu (prace integracyjne rozpoczęto w 2020). Systemy nawigacyjne DCS obejmują układ nawigacji zliczeniowej i rejestr prędkości Dopplera. Zestaw czujników składa się z sonaru i fatometru (przyrząd do pomiaru natężenia światła), chociaż można zintegrować dodatkowe czujniki w zależności od wymagań misji. Sprzęt łączności obejmuje podwodny telefon i radio UHF.