United States Army Operational Test Command (USAOTC) poinformowało o próbach ogniowych najnowszego wariantu samobieżnej armatohaubicy kal. 155 mm, oznaczonej jako M109A7 Paladin Integrated Management (PIM). Zakończenie testów będzie oznaczać wstępną gotowość operacyjną (IOC), a więc formalne wejście do służby nowego uzbrojenia.
Prototyp samobieżnej armatohaubicy kal. 155 mm M109A7 Paladin Integrated Management (PIM) został ujawniony w 2007. Kilka egzemplarzy zostało przetestowanych na poligonie Yuma Proving Ground w Arizonie w 2008, po czym nastąpiły formalne testy rozwojowe.
Testy operacyjne zestawów M109A7 PIM wraz z gąsienicowymi pojazdami amunicyjnymi M992A3 FoV Carrier Ammunition Tracked (CAT) trwają od 13 marca w West Fort Hood. Są one przeprowadzane przez artylerzystów baterii B (Bone Crusher), 1. batalionu, 5. Brygady Artylerii Polowej, 1. Dywizji Piechoty z Fort Filey. Oprócz żołnierzy, w testach IOC biorą udział cywilni przedstawiciele Departamentu Obrony oraz producenta uzbrojenia, łącznie ponad 400 osób. 1. batalion, znany jako Hamilton’s Own, będzie pierwszą formacją wojsk lądowych USA, która zostanie uzbrojona w M109A7 PIM.
M109A7 PIM podczas testów operacyjnych w West Fort Hood w Teksasie. Po ich zakończeniu nowe uzbrojenie wejdzie na wyposażenie US Army.
Testy obejmują zarówno działania na poziomie plutonu, jak i baterii w celu zapewnienia wsparcia ogniem pośrednim Pancernych Brygadowych Zespołów Bojowych (ABCT), Brygadowych Zespołów Bojowych Piechoty (IBCT) oraz Brygadowych Zespołów Bojowych Strykerów (SBCT).
M109A7 PIM wejdzie na początek do uzbrojenia 1. batalionu, 5. Brygady Artylerii Polowej, 1. Dywizji Piechoty US Army. /Zdjęcia: US Army
Celem badań jest przetestowanie skuteczności, przydatności oraz przeżywalności obu pojazdów w realiach pola walki podczas różnych scenariuszy. Przewidziano wystrzelenie prawie 10 tysięcy pocisków kal. 155 mm, a podczas 72-godzinnych manewrów sprawdzano jak nowe platformy zniosą ekstremalne warunki eksploatacji. Do USAOTC dotarły pierwsze informacje zwrotne od żołnierzy, które pozwolą na wprowadzenie ewentualnych korekt.
Analiza
M109A7 Paladin Integrated Management jest zmodernizowaną wersją samobieżnej armatohaubicy M109A6. Wprawdzie główne uzbrojenie pozostało niezmienione (standardowa haubica M126 kal. 155 mm), jednak M109A7 PIM otrzymał nowe podwozie, jednostkę napędową, układ przeniesienia napędu, zawieszenie i układ kierowniczy. Pochodzą one z bojowych wozów piechoty M2/M3 Bradley, co zwiększy liczbę wspólnych części zamiennych, redukując koszty operacyjne i logistyczne.
M109A7 PIM został wyposażony w nowy, pokładowy układ zasilania o mocy 600 W, który został zaprojektowany tak aby możliwe było wpięcie Paladina w sieciocentryczne systemy dowodzenia. Elektroniczny układ napędu haubicy, opracowany na potrzeby anulowanego programu lekkiej haubicy samobieżnej XM1203 Non-Line-of-Sight Cannon (NLOS-C), ma zapewnić znaczną poprawę parametrów podczas prowadzenia ognia.
Prototyp najnowszego wariantu armatohaubicy M109 został ujawniony w 2007. Kilka egzemplarzy zostało przetestowanych na poligonie Yuma Proving Ground w Arizonie w 2008, po czym nastąpiły formalne testy rozwojowe. PIM został zatwierdzony do wstępnej produkcji seryjnej w 2013, a BAE Systems otrzymał kontrakt na modernizację pierwszych egzemplarzy M109A6 do standardu M109A7.
W kwietniu 2014 US Army otrzymała pierwsze M109A7. BAE Systems otrzymał kontrakt o wartości 245,3 mln USD (niemal 842 mln zł), aby dokończyć produkcję M109A7 i M992A3, pochodzących z pierwszej, małoskalowej serii. US Army planuje ujednolicić park samobieżnych armatohaubic kal. 155 mm do 580 M109A7 i takiej samej liczby wozów amunicyjnych M992A3.