Jak poinformował 11 czerwca amerykański dziennik The Washington Post, powołując się na źródła rządowe, Rosja jest gotowa dostarczyć dla Iranu i umieścić na orbicie okołoziemskiej satelitę obserwacyjnego serii Kanopus-W (Kanopus-Wulkan).
Jak twierdzą amerykańskie media, powołując się na źródła rządowe, Rosja jest gotowa dostarczyć dla Iranu i umieścić na orbicie okołoziemskiej satelitę obserwacyjnego Kanopus-W / Zdjęcie i grafika: NPP WNIIEM/Roskosmos
Dziennik powołuje się na źródła wśród obecnych i byłych urzędników państwowych, jak i urzędników jednego z państw bliskowschodnich. Satelita mógłby zostać wystrzelony w kosmos z terytorium Rosji nawet w ciągu kilku najbliższych miesięcy. Rozmowy w tej sprawie miały być prowadzone od 2018. Centrum kontroli naziemnej miałoby powstać w miejscowości Karaj, w ostanie Alborz, w pobliżu Teheranu.
Rosja i Iran od lat wyrażają chęć zacieśnienia współpracy w dziedzinie programów kosmicznych. Rozpoczęła się one jeszcze na początku XXI wieku. 28 października 2005 rosyjska rakieta nośna Kosmos-3M wyniosła z kosmodromu Plesieck na orbitę pierwszego irańskiego cywilnego satelitę Sina-1, który został zaprojektowany przez rosyjskie Zjednoczenie Naukowo-Produkcyjne Mechaniki Stosowanej Poljot w Niżnym Nowogrodzie. Wcześniej, w 2003 i w 2005 negocjowano porozumienie o równowartości 132 mln USD na budowę i wyniesienie w kosmos, pierwotnie, w latach 2007-2008 dwóch satelitów telekomunikacyjnych Zohreh-1 i -2 na platformie Express-1000, ale po naciskach amerykańskich zrezygnowano z tego ostatecznie w 2009. Po zniesieniu sankcji na Iran w 2015, ponownie zadeklarowano chęć współpracy.
Warto zauważyć, że 22 kwietnia 2020 o godz. 8.30 czasu lokalnego, Iran wystrzelił na orbitę okołoziemską pierwszego wojskowego satelitę wywiadowczego Nur-1 (z perskiego: światło) o sygnale wywoławczym NOUR 01 za pomocą trójstopniowej rakiety nośnej Ghased (posłaniec). Satelita został umieszczony na na orbicie nachylonej o 59,8 stopni do równika i wysokości 425 km ponad powierzchnią Ziemi. Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej (IRCG), który jest użytkownikiem urządzenia, zapowiedział wyniesienie w kosmos kolejnego, Nur-2.
Kanopus-W
Pierwsze dwa satelity serii Kanopus-W o masie startowej 490 kg (w tym 106 kg ładowności) zostały wyniesione z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie 22 lipca 2012 i 14 lipca 2017 za pomocą rakiet nośnych serii Sojuz. Kolejne cztery, zostały z kolei wyniesione parami, z nowego kosmodromu Wostocznyj na Dalekim Wschodzie, 1 lutego i 27 grudnia 2018. Jednak według informacji z marca br., kolejna para miała trafić na orbitę dopiero w 2025. Okres eksploatacji jednego urządzenia to 5 lat.
Co istotne, satelity serii Kanopus-W to w istocie cywilne urządzenia, a nie wojskowe, mimo tego, że międzynarodowe embargo na uzbrojenie nałożone na Iran przez ONZ wygasło 14 sierpnia 2020. Są wyposażone w system obrazowania panchromatycznego o rozdzielczości terenowej 2,5 m, system obrazowania pełnokolorowego o rozdzielczości 12 m oraz kamerę wielospektralną o rozdzielczości 25 m, co pozwoli na monitoring infrastruktury w regionie Zatoki Perskiej, w Iraku czy Izraelu (Wywiadowczy Ofek-16 na orbicie).
Satelity serii Kanopus-W zapewniają obrazowanie w wysokiej rozdzielczości, obrazowanie w kolorze i zbieranie danych wielospektralnych do monitorowania środowiska, mapowania, wykrywania pożarów, planowania agrokulturowego, oceny użytkowania gruntów i planowania urbanistycznego. Są użytkowane w kooperacji pomiędzy rosyjską agencją kosmiczną Roskosmos a Ministerstwami Obrony cywilnej, sytuacji nadzwyczajnych oraz likwidacji następstw klęsk żywiołowych, Zasobów naturalnych i ekologii, Federalnej służby ds. hydrometeorologii i monitoringu środowiska oraz Rosyjską Akademia Nauk.
Urządzenia zostały opracowane przez Wszechrosyjski Instytut Badawczy Elektromechaniki (NPP WNIIEM) z Moskwy, wchodzący w skład agencji Roskosmos na podstawie umowy z 2007 o współpracy z brytyjską spółką Surrey Satellite Technology Ltd. (SSTL). Budową zajęło wspomniane wcześniej Zjednoczenie Naukowo-Produkcyjne Mechaniki Stosowanej Poljot. Na bazie serii Kanopus-W opracowano kopię, białoruskiego satelitę BKA (wcześniej znanego jako BelKA), wystrzelonego w 2012 (zastąpił satelitę BelKA-1, który spłonął w atmosferze podczas nieudanego startu w 2006). Ma go zastąpić BKA-2 w 2023, również bazujący na serii Kanopus-W.