W piątek, 13 września 2024, Ministerstwo Obrony Indii poinformowało, że rządowa Agencja Badań i Rozwoju Technologii Wojskowych DRDO (Defence Research and Development Organisation) rozpoczęła próby prototypu nowego czołgu lekkiego Zorawar, opracowanego w kooperacji ze spółką Larsen & Toubro Defence dla indyjskich wojsk lądowych (Bhāratīyan Thalasēnā). Wóz zaprezentowano publicznie po raz pierwszy 6 lipca br.
Zdjęcie: Ministerstwo Obrony Indii
Jak czytamy, wczoraj agencja DRDO pomyślnie przeprowadziła wstępne testy, obejmujące próby terenowe przeprowadzone w terenie pustynnym oraz pierwsze strzelania.
Zorawar został opracowany przez Wydział Badań i Rozwoju Wozów Bojowych CVRDE (Combat Vehicles Research and Development Establishment), jednostkę DRDO, we współpracy z Larsen & Toubro Defence. Jak informuje DRDO, w opracowaniu prototypu brały udział różne gałęzie przemysłu, w tym mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa.
Minister obrony Indii Rajnath Singh pochwalił DRDO, wojska lądowe i wszystkich partnerów branżowych za udane próby czołgu lekkiego. Opisał to osiągnięcie jako znaczący kamień milowy w drodze Indii do samowystarczalności w zakresie krytycznych systemów i technologii obronnych. Sekretarz Departamentu Badań i Rozwoju Obrony i przewodniczący DRDO dr Samir V Kamat również złożył gratulacje całemu zespołowi zaangażowanemu w projekt.
The prototype of the Indian Zorawar Light Tank during live firing.
It must be admitted that it looks very good!
Only this mass – 25 tons , if we subtract about 7 tonnes for the Cockerill 3105 turret, there remains about 18 tonnes for the hull. This is very little.
It seems… https://t.co/YiOEOwhVnK pic.twitter.com/3JGSlT5jnM— Junsupreme (@RyszardJonski) September 14, 2024
Przypomnijmy, że 23 kwietnia 2021 Ministerstwo Obrony Indii opublikowało zapytanie o informację (RFI, Request For Information) w sprawie zakupu 350 lekkich czołgów z możliwością częściowej produkcji w kraju w ramach polityki Make In India, dzięki transferowi technologii i know-how.
Zgodnie z opublikowanym wówczas dokumentem, wozy bojowe powinny charakteryzować się masą bojową nie przekraczającą 25 t i możliwością transportu w ładowni strategicznego samolotu transportowego (Ił-76MD i C-17A Globemaster III). Czołgi powinny być zdolne do działań w rejonach wysokogórskich, w tym także w nocy dzięki termowizji. Powinny cechować się zredukowaną sygnaturą wizualną, akustyczną, termiczną i elektromagnetyczną.
Uzbrojenie główne powinno być zdolne do używania amunicji inteligentnej, co zapewne oznacza czołgowe przeciwpancerne pociski kierowane lub/i amunicję programowalną. Ponadto, powinny być uzbrojone w wielkokalibrowy karabin przeciwlotniczy (także do rażenia celów naziemnych), a także mieć zdolności do zwalczania bezzałogowców, w tym generowania zakłóceń elektromagnetycznych.
Dwu/trzy-osobowa załoga ma być wspierana przez systemy zarządzania oparte na sztucznej inteligencji, a czołgi powinny być wyposażone w aktywne systemy ochrony pojazdów (ASOP). Termin składania wniosków o udział w postępowaniu minął 18 czerwca 2021. W ramach pierwszej transzy, rząd indyjski miał być początkowo zainteresowany zakupem około 24 wozów za maksymalnie 5 mld INR (wówczas 252 mln zł).
Swoją ofertę złożyła spółka Larsen & Toubro Defence i nawiązała współpracę z rządową agencją DRDO. 16 września 2022 resort obrony zamówił pierwszą partię 59 wozów (z planami postępowania na kolejne 295 egzemplarze, czyli do wyposażenia sześciu pułków po 59 czołgów). Według mediów zamówienie może wzrosnąć do nawet 700 egzemplarzy.
Testy zakładowe prototypu rozpoczęły się 12 stycznia 2024 z planowanym przekazaniem wojsku na pierwsze próby państwowe w kwietniu (terminu nie osiągnięto). Co ciekawe, zaoferowany wóz miał mieć większą masę niż wymagał początkowo zamawiający, bo do 30 t.
Zgodnie z dostępnymi informacjami, Zorawar (nazwany na cześć XIX-wiecznego generała Zorawara Singha) został wyposażony w belgijski system wieżowy Cockerill Series 3105 spółki John Cockerill Defense (która wkrótce ma wejść w fuzję z francuską Arquus) oraz silnik wysokoprężny w układzie power-packa brytyjskiej spółki Cummins o mocy 750 KM (zamiast planowanego niemieckiego MTU Friedrichshafen z powodu braku zgody).
Wieża jest uzbrojona w 105-mm wysokociśnieniową armatę gwintowaną CT-CV 105HP z automatem ładowniczym i zapasem 12-16 naboi, która jest zdolna do strzelania przeciwpancernymi pociskami kierowanymi Falarick-105 (GLATGM), opracowanymi we współpracy z ukraińskim biurem konstrukcyjnym KB Łucz.
System kierowania ogniem składa się z niezależnych przyrządów obserwacyjnych dowódcy i działonowego z głowicami obserwacyjno-celowniczymi Safran PASEO, co pozwala na prowadzenie walki w trybie hunter-killer, zdalnie sterowany moduł uzbrojenia na stropie, systemy ostrzegania przed opromieniowaniem wiązką lasera i radaru.
Oczekuje się, że seryjne wozy mogą zacząć wchodzić do służby od 2027.
Komentarze
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.