We wtorek, 14 maja 2024, amerykańska spółka Airbus US Space & Defense, Inc. (cześć europejskiej grupy Airbus) poinformowała na swoim profilu na portali LinkedIn, że dowództwo NAVAIR (Naval Air Systems Command) z Patuxent River, w stanie Maryland, w imieniu Departamentu Obrony USA, zleciło jej budowę prototypów bezzałogowego śmigłowca transportowego UH-72 ULC (Unmanned Logistics Connector) na potrzeby Korpusu Piechoty Morskiej (US Marine Corps, USMC).
Grafiki: Airbus US Space & Defense, Inc.
Spółka, wcześniej znana jako Airbus Helicopters Inc., opracuje bezzałogowy wariant lekkiego śmigłowca wielozdaniowego UH-60B Lakota, opartego na modelu Airbus H145, wcześniej znanym jako EC145/BK 117 C2, który pierwotnie powstał dla amerykańskich wojsk lądowych (US Army) i lotnictwa Gwardii Narodowej USA, w wersjach A i zmodernizowanej B (Airbus zmodernizuje amerykańskie UH-72A Lakota).
I tak, w ramach pierwszej fazy programu o kryptonimie ALC (Aerial Logistics Connector), który jest częścią szerszej inicjatywy o nazwie MARV-EL (Medium Autonomous Resupply Vehicle-Expeditionary Logistics) spółka podpisała umowę ramową w trybie OTA (Other Transaction Agreement) z konsorcjum wykonawczym NASC (Naval Aviation Systems Consortium) na budowę niesprecyzowanej liczby prototypów do testów. Testy te zostaną zrealizowane w ramach zamówienia MTA (Middle Tier of Acqusition) Rapid Prototyping Program.
Nasz bezzałogowy śmigłowiec logistyczny UH-72 wykorzystuje prawie dwadzieścia lat potencjału (wprowadzonego) w siłach zbrojnych USA i oferuje żołnierzom piechoty morskiej wszechstronne, niedrogie i trwałe rozwiązanie do realizacji misji logistycznych na całym świecie – powiedział Rob Geckle, prezes i dyrektor generalny Airbus US Space & Defense, Inc. Z niecierpliwością czekamy na wsparcie Korpusu Piechoty Morskiej w najnowszej modernizacji platformy Lakota.
ALC jest najwyższą półką trójfazowego programu MARV-EL, który zakłada wdrożenie floty bezzałogowców transportowych do wsparcia działań Marines poza granicami kraju (ekspedycyjnych), zwłaszcza w środowisku morskim. Przykładowo, najniższą półką tej floty jest już wdrożony lekki czterowirnikowiec TRV-150C TRUAS (Tactical Resupply Unmanned Aircraft System), dostarczony przez spółki Survice Engineering i Malloy Aeronautics. Wstępną gotowość operacyjną (Initial Operational Capability, IOC) tego systemu ogłoszono 27 października 2023.
Faza testowa programu ALC ma potrwać do 2026, a dwa lata później do służby ma wejść docelowa platforma.
UH-72 ALC ma bazować na zmodernizowanych UH-72B Lakota, których dostawy dla Gwardii Narodowej USA rozpoczęły się we wrześniu 2021. W porównaniu ze starszym modelem UH-72A, nowa Lakota otrzymała pięciołopatowy wirnik główny, osłonięty wirnik ogonowy Fenestron, silniki turbowałowe Arriel 2E dostarczone przez spółkę Safran (mocniejsze o 20%; 2x 1039 KM/775 kW w porównaniu z Arriel 1E2 w UH-72A o mocy 2x 738 KM/550 kW) i zaprojektowany przez konstruktorów Airbusa pakiet awioniki Helionix wraz z ulepszonym sterowaniem. Śmigłowce są budowane w zakładzie Airbusa w Columbus w stanie Mississippi.
Jak informuje producent na swojej stronie internetowej, wersja ULC ma mieć wysoki stopień podobieństwa z załogowym UH-72B i wykorzystywać z ulepszenia opracowanego na podstawie jego eksploatacji przez Gwardię Narodową. Ma być zdolny do transportu kluczowych ładunków, takich jak standardowe kontenery JMIC (Joint Modular Intermodal Container zgodne z MIL-STD-3028) i skrzynie amunicyjne z pociskami manewrującymi NSM (Naval Strike Missile), na duże odległości z wysoką prędkością przelotową.
Zgodnie ze szczegółową specyfikacją, UH-72 ULC ma mieć 3,97 m wysokości (13,04 stopy), 13,54 m długości (44,42 stopy), osiągać prędkość do 250 km/h (135 w.), udźwig do 3800 kg (8378 funtów), pułap do 6096 m (20 tys. stóp), zasięg lotu ponad 650 km (350 nm).
Oczekuje się, że UH-72 ULC od samego początku będzie miał pewien stopień autonomii, ale według Airbusa oczekuje się, że te możliwości będą się rozwijać i ewoluować w miarę eksploatacji. System sterowania ma bazować na nieokreślonych szczegółowo prac spółki w zakresie tej technologii.
Model w skali śmigłowca UH-72 ULC był prezentowany na wystawie Sea Air Space 2024, która odbyła się 8-10 kwietnia br. w Gaylord National Convention Center w National Harbor w stanie Maryland.
Warto dodać, że Korpus Piechoty Morskiej w przeszłości testował technologie mające na celu wykorzystywanie bezzałogowych śmigłowców do roli wsparcia logistycznego. Wraz z biurem badawczym US Navy (ONR) pracowano nad demonstracją i autonomicznego lotniczego systemu logistycznego TALOS (Tactical Autonomous Aerial Logistics System), opracowanego w ramach programu AACUS (Autonomous Aerial Cargo/Utility System). Wykorzystywaną platformą do testów była bezzałogowa wersja śmigłowca UH-1H Iroquois (oznaczona jako AEH-1) (Demonstracja systemu TALOS w USMC, Autonomiczny UH-1H).
Poza tym, w przeszłości USMC używał trzech opcjonalnie załogowych śmigłowców CQ-24A K-Max (jeden rozbił się) podczas 33-miesięcznej misji w Afganistanie (operacja Enduring Freedom). Wykonały one 2000 lotów o łącznym nalocie 2150 godzin, przewożąc 2250 ton ładunków. Był to ekwiwalent 900 konwojów lądowych przy łącznym czasie 46 tys. godzin narażenia na ostrzał czy improwizowane ładunki wybuchowe. Udźwig śmigłowca wynosi 2722 kg (6000 funtów). Śmigłowce latały wyłącznie w nocy pomiędzy wysuniętymi bazami operacyjnymi i odległymi placówkami. Na początku maja 2019 USMC zapowiedział przywrócenie do służby liniowej dwóch egzemplarzy, który pozostawały zmagazynowane od września 2015.
Komentarze
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.