18 sierpnia służba prasowa rosyjskiej stoczni OAO PO Siewmasz (Zjednoczenie Produkcyjne Północne Zakłady Budowy Maszyn) w Siewierodwinsku poinformowała o zakończeniu pierwszego etapu głębokiej modernizacji krążownika rakietowego o napędzie nuklearnym RFS Admirał Nachimow, projektu 1144.2M Orłan. Pierwotnie zakładano, że jednostka powróci do służby jako okręt flagowy w 2017/2018, a następnie przesuwano terminy na 2020 i koniec 2022 (Zmodernizowany Marszał Szaposznikow na próbach, 2020-07-12).
 Operację wyholowania okrętu z suchego doku na nadbrzeże obserwowali dyrektor generalny OAO PO Siewmasz Michaił Budniczenko, p.o. gubernatora obwodu archangielskiego Aleksander Cybulski, dowódca bazy marynarki wojennej Morza Białego kadm. Konstantin Kabancow, a także pracownicy i specjaliści stoczniowi

Operację wyholowania okrętu z suchego doku na nadbrzeże obserwowali dyrektor generalny OAO PO Siewmasz Michaił Budniczenko, p.o. gubernatora obwodu archangielskiego Aleksander Cybulski, dowódca bazy marynarki wojennej Morza Białego kadm. Konstantin Kabancow, a także pracownicy i specjaliści stoczniowi

Wcześniej głównodowodzący rosyjskiej WMF adm. Nikołaj Jewmenow odbył spotkanie robocze na temat postępów w naprawie i modernizacji krążownika. Na spotkaniu wysłuchał raportów szefów wyspecjalizowanych dyrekcji naczelnego dowództwa WMF z całego zakresu zagadnień związanych z modernizacją i naprawą okrętu i wyznaczył zadanie dalszej ścisłej współpracy ze Zjednoczoną Korporacją Stoczniową (OSK) na wszystkich kolejnych etapach remontu i modernizacji krążownika, ściśle według harmonogramu prac. 

Pierwszy etap trwającego z przerwami od 2006 remontu i modernizacji zakończono wyholowaniem okrętu z suchego doku na nadbrzeże w stoczni. Operacja wymagała kilku holowników oraz zamocowania do kadłuba krążownika kesonów redukujących jego zanurzenie. Okręt pozostawał w aktywnej służbie w latach 1989-1999 i od tamtej pory był zacumowany w Siewierodwinsku, pozostając w rezerwie (do 22 kwietnia 1992 nosił nazwę Kalinin) (Kniaź Oleg zwodowany, 2020-07-18; K-549 Kniaź Władimir w służbie, 2020-06-13).

Stępkę pod krążownik rakietowy, trzeci z czterech zbudowanych tego projektu, położono 17 maja 1983, natomiast 25 kwietnia 1986 zwodowano go. Banderę radzieckiej WMF otrzymał 30 grudnia 1988, a 21 kwietnia 1989 zasilił Flotę Północną. 4 stycznia 1991 wyruszył na długi rejs po Morzu Śródziemnym. Po powrocie i rozpadzie ZSRR kosztowny w eksploatacji okręt rzadko wychodził w morze z uwagi na pogłębiający się kryzys w Rosji lat 1990 / Zdjęcia: Siewmasz

Stępkę pod krążownik rakietowy, trzeci z czterech zbudowanych tego projektu, położono 17 maja 1983, natomiast 25 kwietnia 1986 zwodowano go. Banderę radzieckiej WMF otrzymał 30 grudnia 1988, a 21 kwietnia 1989 zasilił Flotę Północną. 4 stycznia 1991 wyruszył na długi rejs po Morzu Śródziemnym. Po powrocie i rozpadzie ZSRR kosztowny w eksploatacji okręt rzadko wychodził w morze z uwagi na pogłębiający się kryzys w Rosji lat 1990 / Zdjęcia: Siewmasz

Przygotowania do głównych prac stoczniowych ruszyły pełną parą dopiero w 2011, po decyzji z lipca 2010, gdy naczelne dowództwo marynarki wojennej Federacji Rosyjskiej (WMF) ogłosiło, że wszystkie trzy wycofane do rezerwy atomowe krążowniki powrócą do służby w ciągu 10 lat po zakończeniu programu modernizacyjnego: także Admirał Uszakow (ex-Kirow) i Admirał Łazariew (ex-Frunze). Jednak w kwietniu 2019 zdecydowano, że obie jednostki zostaną zezłomowane w 2021 w celu uzyskania oszczędności, za odpowiednio 400 i 350 mln RUB (20 i 17,7 mln zł) (Podniesienie bandery na Kasatonowie, 2020-07-22, Rosja zamawia śmigłowcowce desantowe, 2020-05-26).

Prace stoczniowe na Admirale Nachimowie rozpoczęto w styczniu 2014. Ponad sześcioletni okres prac był najbardziej czasochłonnym i obejmował wykrywanie wad i usterek, usunięcie wielkogabarytowych urządzeń pokładowych i zbędnych elementów kadłuba, przygotowanie pomieszczeń do montażu nowego wyposażenia, materiałów izolacyjnych, okablowania itp. Po raz pierwszy wykorzystano do tego technikę trójwymiarowego modelowania wyposażenia pokładowego. Dodatkowo kadłub został odnowiony i pomalowany na nowo.

Zgodnie z założeniami modernizacji, zostaną wymienione i zaktualizowane systemy zasilania, układy podtrzymywania żywotności okrętowego napędu jądrowego, uzbrojenie rakietowe i artyleryjskie oraz systemy walki radioelektronicznej. Zgodnie z wcześniejszymi informacjami okręt miał otrzymać system przeciwlotniczy dalekiego zasięgu S-400F z pociskami 48N6DM oraz, system przeciwlotniczy średniego zasięgu Poliment-Redut, przeciwokrętowe pociski manewrujące P-800 Oniks. Brano pod uwagę również zastosowanie pocisków Kalibr/Klub-N. Pociski rakietowe miałyby startować z uniwersalnych pionowych wyrzutni 3S-14 systemu UKSK – według niektórych źródeł planuje się zastosowanie bloków ze 174 wyrzutniami, w tym 80 do zwalczania celów powierzchniowych i 94 celów powietrznych. W planach były także nowe hipersoniczne pociski przeciwokrętowe 3M22 Cirkon – jednak zdecydowano inaczej (Rosja przetestowała hipersonicznego Cirkona, 2020-03-01).