PPLRS 2020
Rywalizacja odbywała się w następujących klasach sprzętowych: Magnum (600/800/1000 m), Open (300/600/800 m), Standard (300/600/800 m), Historyczny Karabin Wojskowy (100/200/300 m) i Semi-Auto (300/500/600 m). Rozegrano również dodatkowe konkurencje „Najdłuższy Dystans” w kilku klasach sprzętowych: Magnum (1200 m), Open (1000 m), Standard (1000 m), Semi-Auto (800 m), Semi-Auto Tactical (100/200/300 m). Poszczególne klasy sprzętowe różniły się głównie listą dopuszczonych kalibrów broni. W klasie Open i Historyczny Karabin Wojskowy nie było ograniczeń względem przedniej podpory. W pozostałych klasach broń musiała być podparta składanym dwójnogiem.
Każdy zawodnik podczas rejestracji wybierał stanowisko i zmianę w której będzie startował ( od 1 do 5 ). Decydowała kolejność zgłoszeń. To już na tym etapie zaczynała się rywalizacja i strategiczne wybieranie godziny oraz dogodnego stanowiska. W brew pozorom jest to ważny element wpływający na komfort i mający pośredni wpływ na wynik punktowy. Najlepsze, skrajne miejsca, rozeszły się jak świeże bułeczki gdyż umożliwiają szybkie odnalezienie swojej tarczy przy niesprzyjającej widoczności. Łatwiej jest odliczyć do 5 od skrajnej tarczy niż do 15 w środku, a pomyłki ze strzelaniem do tarczy sąsiada zdarzają się bardzo często.
Puchar Polski składał się z dwóch dni. W sobotę odbył się trening a w niedziela strzały oceniane oraz tombola. Każdy zawodnik brał udział w trójboju, który był główną konkurencją Pucharu Polski. Trójbój to rywalizacja na trzech dystansach, zależnych od klasy sprzętowej. Zwycięzcą Pucharu Polski zostawał strzelec, który uzyskał największą sumę punktów w danej klasie na trzech dystansach. Dodatkowo nagradzani byli trzej zawodnicy, którzy uzyskali najlepsze wyniki na poszczególnych dystansach w swoich klasach sprzętowych.
Po zakończeniu trójboju spora część strzelców postanowiła jeszcze raz spróbować swoich sił. Tym razem na ekstremalnych odległościach. Były to dodatkowe zawody o nazwie „Najdłuższy dystans”. Dla niektórych kalibrów to duże wyzwanie (.223, .308), a dla innych norma (.338LM, 6.5×55). Na tak duże odległości jak 1000 m możliwości sprzętu to jedno, a umiejętności strzelca i warunki pogodowe to drugie. Mimo dużego dystansu do tarczy niektórzy zawodnicy pokazali, że nie kaliber się liczy a umiejętności. Przykładem jest zawodnik strzelający z kalibru .223 na 1000 m, który perfekcyjnie oszacował wiatr i bez trudu trafiał w cel, czym nie wszyscy mogli się pochwalić. Kolejny przykład umiejętności to wynik 93 pkt z karabinu w kalibrze .308 w klasie Standard. To dużo biorąc pod uwagę, że najlepszy wynik w Open wynosił 87 pkt. Mimo zmiennego wiatru i dystansu wyniki na tej edycji były wyjątkowo wysokie.
Dozwolone kalibry dla poszczególnych klas i krótka charakterystyka
Pogoda i Atmosfera
Aura nie rozpieszczała, a prognozy były bezlitosne. Zapowiadany deszcz lał prawie do południa i dał się mocno we znaki. Jedną z niedogodności było spadanie namokniętych tarcz z tarczownic, które trzeba było co chwilę poprawiać. Na szczęście obsługa sprawnie wykonywała swoje obowiązki. Organizator widząc uciążliwe opady stanął na wysokości zadania i szybko zapewnił zadaszenia w miasteczku dla strzelców. Tu oczekiwali na swoją kolej i spotykali na długo oczekiwanych pogaduchach. To bardzo miły gest ze strony organizatorów, bo noszenie w deszczu kilkudziesięciu kilogramów sprzętu z oddalonego samochodu na stanowisko i z powrotem to nic miłego. A było co nosić. Sam karabin potrafi ważyć od 15 do 40 kg. Do tego amunicja, walizka, mata strzelecka, poduszka strzelecka, stacja pogodowa, luneta obserwacyjna, rest, logbook – rąk brakuje. Co sprytniejsi używają wózeczków.
Stanowiska strzeleckie były zadaszone od początku zawodów co trochę podnosiło komfort strzelania, zmniejszało ryzyko awarii i zniszczenia broni. Woda nie jest ściśliwa i jeśli znajdzie się na amunicji, w komorze nabojowej lub u wylotu lufy potrafi narobić bałaganu. Szczególnie w przypadku bardzo precyzyjnej broni robionej na zamówienie, gdzie pasowanie elementów jest bardzo ciasne. Sprzęt dla wojska czy do myślistwa ma duże luzy i przeważnie wody się nie boi. Deszcz padał praktycznie przez całą pierwszą serię i kawałek drugiej co skutkowało przemoczeniem ubrań i sprzętu. Mimo tego, po zakończeniu opadów pojawiały się przebłyski słońca i uśmiechy na twarzach. Morale znacznie się wzrosło i pozostało wysokie już do końca. Temperatura mieściła się w przedziale 16 – 21 stopni. Wiatr w niedzielę mieścił się w przedziale 1- 3 m/s, co utrudniało strzelanie na większych dystansach.
Oprawa
Na strzelnicy WITU wystawili swe stoiska liczni wystawcy, gdzie prezentowali zwoje produkty z najróżniejszych dziedzin strzelectwa. Zaczynając od odzieży, przez optykę a na broni kończąc. Zakłady Mechaniczne Tarnów udostępniły karabiny SKW i umożliwiły ich sprawdzenie w praktyce na jednej z osi.
Po zakończeniu strzelań przyszedł długo wyczekiwany moment uhonorowania zwycięzców oraz tombola. Wręczono dyplomy i puchary a natomiast nagrody rzeczowe rozlosowano w loterii gdzie każdy miał szanse. Wylosowani szczęśliwcy, aby otrzymać nagrodę musieli odpowiadać na najróżniejsze, często zaskakujące pytania, rozbawiając innych. Hojni sponsorzy zapewnili liczne i ciekawe upominki: bony na zakup optyki, akcesoria do czyszczenia broni, odzież i zegarki z GPS.
Puchar Polski Open Long Range Shooting to ciekawe zawody z niepowtarzalnym klimatem. Uczestniczący w niej strzelcy tworzą wyjątkową atmosferę do której chce się wracać. Nawet nowicjusze będący pierwszy raz mogą liczyć na pomoc od bardziej doświadczonych zawodników. Organizacja zawodów stanęła na bardzo wysokim poziomie mając na względzie dobro i komfort uczestników. Warto rozważyć wzięcie udziału w kolejnych edycjach.
Wyniki Pucharu Polski Long Range Shooting 2020
Wyniki konkurencji Najdłuższy Dystans