Podniesienie flagi na Raptorach

15 lipca w Kronsztadzie miała miejsce uroczystość podniesienia flagi na dwóch kutrach patrolowych (przeciwdywersyjnych) proj. 03160 Raptor o numerach fabrycznych 715 i 716. Tym samym jednostki te oficjalnie weszły w skład Floty Bałtyckiej.

Oba kutry zostały przekazane odbiorcy wcześniej: 27 czerwca podpisano protokół zdawczo-odbiorczy jednostki nr 715, a 6 lipca nr 716. Jak podkreśla stocznia miało to miejsce przed ustalonym w kontrakcie terminem.

Są to pierwsze od blisko dwóch lat nowe kutry tego typu, poprzedni – 714 przekazany został odbiorcy 8 września 2018 r. Spośród 16 kutrów będących już w służbie, 14 dostarczonych zostało w wariancie podstawowym, zaś 2 (706 i 710) wykonano w wersji czysto pasażerskiej i używane są jako jednostki dyspozycyjne.

Pierwsze trzy zbudowane kutry (701-703) trafiły do Floty Czarnomorskiej. Przekazane zostały 5 marca 2015 r. w Noworossijsku. Łącznie do chwili obecnej spośród 14 kutrów podstawowego wariantu, najwięcej bo 7 służy we Flocie Bałtyckiej, 6 we Flocie Czarnomorskiej, a jedna trafiła do Flotylli Kaspijskiej. Obie jednostki w wariancie pasażerskim znajdują się w składzie Floty Bałtyckiej, w tym jedna pozostaje w Moskwie i używana jest na potrzeby Ministerstwa Obrony (Łodzie patrolowe Mark IV dla Ukrainy, 2020-06-18).

Do tej pory Ministerstwo Obrony Rosji złożyło dwa zamówienia na tego typu jednostki. Pierwsze, o którym poinformowano w czerwcu 2014 r., opiewało na 8 jednostek z dostawą w latach 2014-15 (jednostki o numerach stoczniowych 701-708, ostatnia dostarczona 28 grudnia 2015 r.). W kwietniu 2016 r. podpisana została umowa na kolejnych 9 jednostek, które miały być dostarczone do końca 2018 r. Opóźnienia w realizacji umowy są zapewne związane z nałożonymi na Rosję sankcjami, które zablokowały dostawę niektórych kluczowych elementów, np. napędu i wymusiły znalezienie ich zamienników.

Opis:
Kutry proj. 03160 to niewielkie, szybkie jednostki wzorowane na szwedzkich jednostkach Stridsbat 90. Przeznaczone są do transportu i szybkiego desantowania grup liczących do 20 żołnierzy, dozorów w wyznaczonych rejonach (służby przeciwdywersyjnej), interwencji wobec niewielkich jednostek pływających (przechwytywania i zatrzymania), a także udziału w działaniach ratowniczych w rejonie dozorowania. Mogą operować na wodach przybrzeżnych, zalewowych i w ujściach rzek w odległości do 100 Mm od miejsca bazowania.

Kadłub zbudowany jest z aluminium, w kluczowych miejscach wzmocnionym trójwarstwowymi płytami opancerzenia (aluminium, ceramika i tworzywo sztuczne) klasy Br4 wg GOST R 50744-95. Oznacza to, że powinno ono zapewnić odporność na ostrzał z karabinka 7,62 mm AKM zwykłą amunicją (pocisk PS – indeks 57-N-231) oraz z karabinka 5,45 mm AK-74 amunicją o podwyższonej przebijalności (pocisk PP – indeks 7N10).

Wyporność pełna kutrów wynosi 23 tony, długość całkowita to 16,9 m, szerokość całkowita ok. 4,1 m, a zanurzenie ok. 0,9 m. Załoga składająca się z 3 osób znajduje się w nadbudówce umieszczonej w części dziobowej. Na śródokręciu usytuowany jest przedział transportowy, w którym umieszczono 20 amortyzowanych siedzeń dla członków desantu.

Napęd jednostki stanowią 2 silniki wysokoprężne Caterpillar C18 Acert Tier 2 o mocy 847 kW (1150 KM) każdy, które napędzają dwa pędniki strugowodne Rolls-Royce KaMeWa Twin 36A3 HS. Pozwalają one na osiągnięcie przez jednostkę prędkości 48 węzłów na spokojnej wodzie, 28 węzłów przy falach wysokości do 2,5 m oraz 20 węzłów przy dużych, 4,5-metrowych falach. W kontekście napędu interesująca jest sprawa z jednostkami budowanymi już po wprowadzeniu sankcji wobec Rosji. Z dostępnych, acz niepotwierdzonych informacji wynika, że są to te same silniki co poprzednio, jednak wyprodukowane w Chinach. Niewykluczone są jednak inne rozwiązania, np. wykorzystanie silników koreańskich, co miało miejsce w innych przypadkach.

Uzbrojenie Raptora składa się ze zdalnie sterowanego stabilizowanego stanowiska artyleryjskiego Uprawa-Kord wyposażonego w wkm KPWT kal. 14,5 mm oraz moduł optoelektroniczny z kanałami telewizyjnym, termowizyjnym, dalmierzem laserowym oraz systemem kierowani ogniem. Pozwala on na wykrycie celu w odległości do 3000 m oraz prowadzenie ognia skutecznego na dystansie do 2000 m. Oprócz tego możliwe jest zastosowanie dwóch dodatkowych km 7,62 mm 6P41 Pieczeng umieszczonych na podstawach słupkowych w rufowej części jednostki.