Izraelski test rakietowy?

6 grudnia rano czasu lokalnego z izraelskiej bazy lotniczej Palmachim na wybrzeżu Morza Śródziemnego przeprowadzono tajemniczy test rakietowy.

Zgodnie z oświadczeniem Ministerstwa Obrony, próba dotyczyła systemu napędu rakietowego, a według niektórych spekulacji mógł to być test związany z rozwojem programu rodzimych rakietowych pocisków balistycznych Jerycho. Wskazuje na to fakt, że do wspomnianej bazy lotniczej przylega kosmodrom, z którego w przeszłości odpalano m.in. pociski balistyczne.

Izraelski resort obrony nie sprecyzował jaki typ pocisku rakietowego był testowany. Wskazano tylko, że test został zaplanowany z wyprzedzeniem i został przeprowadzony zgodnie z planem. Krótko po starcie, w mediach społecznościowych pojawiły się nagrania wideo i fotografie, ukazujące pojedynczą smugę.

Na czas próby skorygowano także trasy lotów samolotów rejsowych z międzynarodowego portu lotniczego im. Ben Guriona w Tel Awiwie. Wskazują one, że zakres testu rakietowego wykraczał poza akwen Morza Śródziemnego w rejonie na zachód od Krety. Avi Scharf, z angielskiego wydania dziennika The Haaretz poinformował, że zaobserwowano także w rejonie testu dwa samoloty Gulfstream G550 w wersjach Shavit i Eitam. Są to samoloty Korpusu Powietrznego Izraela (Chel ha-Awir), przeznaczone do specjalnych misji elektronicznych (Special Electronic Missions Aircraft, SEMA) z pakietem wyposażenia IAI EL/I-3001 oraz dowodzenia i kontroli (Conformal Airborne Early Warning and control, CAEW) z radarem IAI EL/W-2085. Zauważono również transportowe C-130E/H Karnaf lub C-130J-30 Samson.

Izraelska próba została potępiona przez Iran, którego ustępujący minister spraw zagranicznych Mohammad Dżawad Zarif wprost nazwał testem pocisku przenoszącego broń jądrową.

Analiza
Start z bazy lotniczej Palmachim, a w zasadzie przylegającego kosmodromu o tej samej nazwie, wskazuje na kolejny test związany z którymś bieżącym programem rakietowym. Warto zauważyć, że 29 maja 2017 około godz. 7.00 czasu lokalnego, Ministerstwo Obrony Izraela przeprowadziło podobny test, nie ujawniając detali. W sąsiedztwie  znajduje się także Centrum Badań Jądrowych Sorek, podlegające pod Izraelską Komisję Energii Atomowej IAEC. Odnotować należy, że w przypadku prób np. systemu przeciwrakietowego Arrow-3 (Hetz-3) takie informacje są podawane dla opinii publicznej (Eksportowe Arrow-3, 2019-07-29).

Bardziej tajemnicze pozostają próby związane z utrzymaniem i rozwojem izraelskich zdolności nuklearnych, gdyż państwo to nigdy oficjalnie nie przyznało się do posiadania broni jądrowej. Nieoficjalnie od 1973 Izrael, z pomocą Francji, wprowadził na uzbrojenie rakietowe pociski balistyczne Jerycho I o zasięgu 500 km (bazujące na pocisku MD-620). W 1989 wprowadzono pociski średniego zasięgu Jerycho II/YA-3 (1500-3500 km), które miały powstać przy wsparciu technologicznym USA. Oczekuje się, że zostaną wycofane do 2026. Zastąpią je wprowadzone w 2011 pociski pośredniego zasięgu Jerycho III/YA-4 (4800-6500 km).

Federacja Amerykańskich Naukowców (Federation of American Scientists, FAS) oszacowała w 2008, że na wyposażeniu Korpusu Powietrznego Izraela znajdowało się około 50 pocisków Jerycho II. Z kolei według raportu Międzynarodowego Instytutu Studiów Strategicznych (International Institute for Strategic Studies, IISS) pt. The Military Balance z 2016 było ich na stanie tylko 24. Nieoficjalnie spółka Israel Aerospace Industries (IAI), odpowiedzialna za program Jerycho, pracuje nad kolejną generacją pocisku balistycznego, który otrzymał wstępne oznaczenia Jerycho IIIA lub Jerycho IV.