3 lipca, Centrum Inwestycji Obronnych Estonii (Riigi Kaitseinvesteeringute Keskus, znane też pod angielskim akronimem EDCI), czyli działająca od 1 stycznia 2017 agencja zakupów estońskiego ministerstwa obrony, ogłosiła postępowanie, które ma doprowadzić do zakupów dużej partii nowych konstrukcji strzeleckiej do amunicji 5,56 mm x 45 i 7,62 mm x 51.

Estonia szuka nowej broni strzeleckiej do amunicji 5,56 mm x 45 i 7,62 mm x 51. Nowe modele mają zastąpić mozaikę broni używanej w siłach zbrojnych Estonii od lat 1990. W 1995 Estończycy za 9 mln USD kupili 11 tys. izraelskich 5,56-mm karabinków automatycznych Galil w odmianach skróconej SAR, standardowej AR i karabinka maszynowego ARM. Są one używane w 1. Brygadzie Piechoty

Estonia szuka nowej broni strzeleckiej do amunicji 5,56 mm x 45 i 7,62 mm x 51. Nowe modele mają zastąpić mozaikę broni używanej w siłach zbrojnych Estonii od lat 1990. W 1995 Estończycy za 9 mln USD kupili 11 tys. izraelskich 5,56-mm karabinków automatycznych Galil w odmianach skróconej SAR, standardowej AR i karabinka maszynowego ARM. Są one używane w 1. Brygadzie Piechoty

Estończycy w ramach przyszłej umowy ramowej chcą kupić 11 tys. karabinów i karabinków w latach 2018-2021. Chcą też, w ramach opcji do tego kontraktu, mieć możliwość pozyskania dodatkowych 7 tys. konstrukcji strzeleckich do 2024. Szacowana wartość 7-letniej umowy to 75 mln euro (318 mln zł). Estończycy oczekują, że w 2018 do uzbrojenia trafi 1800 nowych konstrukcji strzeleckich, 400 w 2019, 6300 w 2020 i 3200 w 2021.

Nowe karabiny i karabinki mają trafić w pierwszej kolejności do obydwóch – 1. i 2. Brygad Piechoty wojsk lądowych Estońskich Sił Obronnych (Kaitsevägi), jak też uzbrojonych formacji ministerstwa sprawiedliwości, policji (Politsei) i straży granicznej (Piirivalve).

Wszyscy zainteresowani mogą do 8 sierpnia 2017 zgłaszać swoje propozycje broni, wraz z wymaganymi dokumentami potwierdzającymi spełnienie badań certyfikujących, jak też potwierdzającymi zdolności produkcyjne. Z nich EDCI ma wybrać grupę potencjalnych dostawców, którym zostaną przekazane szczegółowe wymagania, co ma im umożliwić złożenie formalnych ofert. W dalszej kolejności zostanie wybrany jeden producent, z którym Centrum podpisze bazową umowę, na której bazie wynegocjowane zostaną szczegółowe warunki kontraktu.

Od 2001 do Estonii zaczęły docierać, przekazane przez Szwecję, 7,62-mm karabiny automatyczne FFV-Carl Gustaf Ak.4. Szwedzi zastrzegli sobie, że ich uzbrojenie może być wykorzystywane jedynie na terenie Estonii. Broń trafiła do 2. Brygady Piechoty z charakterystycznym logo czaszki i skrzyżowanych piszczeli

Od 2001 do Estonii zaczęły docierać, przekazane przez Szwecję, 7,62-mm karabiny automatyczne FFV-Carl Gustaf Ak.4. Szwedzi zastrzegli sobie, że ich uzbrojenie może być wykorzystywane jedynie na terenie Estonii. Broń trafiła do 2. Brygady Piechoty z charakterystycznym logo czaszki i skrzyżowanych piszczeli

Estońskie siły zbrojne liczą w czasie pokoju 6,4 tys. żołnierzy, z których połowa stanowią poborowi. Aktywna rezerwa, która może być szybko zmobilizowana liczy 21 tys. osób. Ochotnicza Liga Obrony (Kaitseliit) ma 15,8 tys. aktywnych członków.  Planowana struktura sił zbrojnych na czas wojny obejmuje 60 tys. żołnierzy.

Po rozpadzie Związku Radzieckiego i przywróceniu niepodległości 20 sierpnia 1991, siły zbrojne Estonii zamierzały odejść od radzieckiego uzbrojenia strzeleckiego. Ze względu na brak własnych zdolności produkcyjnych broni, zdecydowano się pozyskać je z zagranicy, przy czym założono, że ma ona być zasilana standardową amunicją NATO.

W 1995 Estończycy za 9 mln USD kupili 11 tys. izraelskich 5,56-mm karabinków automatycznych Galil w odmianach skróconej SAR, standardowej AR i karabinka maszynowego ARM, produkowane wówczas przez zajmujący się bronią strzelecką oddział TAAS Israel Military Industries (IMI). O zakupie zdecydowała niska cena, łatwość procesu szkolenia związana z wcześniejszą eksploatacją broni systemu AK i porównywalna niezawodność. Galile mają żołnierze 1. Brygady Piechoty.

W 2008 Estonia zmodyfikowała partię karabinków IMI Galil AR i ARM na potrzeby żołnierzy wysłanych na misję do Iraku. Warto zwrócić uwagę na zdjęciu na podwieszony 40-mm granatnik H&K GLM / Zdjęcia: MO Estonii

W 2008 Estonia zmodyfikowała partię karabinków IMI Galil AR i ARM na potrzeby żołnierzy wysłanych na misję do Iraku. Warto zwrócić uwagę na zdjęciu na podwieszony 40-mm granatnik H&K GLM / Zdjęcia: MO Estonii

W 1998 w ramach amerykańskiego programu EDA (Excess Defense Articles), rząd amerykański przekazał Estonii 40,5 tys. karabinów samopowtarzalnych M14 do amunicji 7,62 mm x 51 standardu NATO. Od 2001 do Estonii zaczęły docierać, przekazane przez Szwecję, 7,62-mm karabiny automatyczne FFV-Carl Gustaf Ak.4. Estończycy otrzymali też partię norweskich Kongsberg Vapenfabrikk AG3F1, także będących licencyjnymi wersjami niemieckiego H&K G3A3/G3A4. Szwedzi zastrzegli sobie jednak (tak samo jak zrobili to z uzbrojeniem przekazanym Litwie), że ich karabiny mogą być wykorzystywane jedynie na terenie Estonii, stąd nie mogły być zabrane na misje zagraniczne. W Ak.4 uzbrojeni są żołnierze 2. Brygady Piechoty.

Dlatego w 2008 estońskie Ministerstwo Obrony ogłosiło przetarg na modyfikację izraelskich karabinków. Zwycięzcą zostało szwajcarskie przedsiębiorstwo B&T. Modyfikacja objęła wyposażenie broni w zestawy uniwersalnych szyn montażowych, do mocowania celowników nad komorą zamkową i w miejscu łoża i nakładki na rurę gazową, celowniki kolimatorowe Aimpoint M4 z przystawkami powiększającymi Aimpoint 3XMag lub holograficzne L3/EOTech HWS.552, oświetlenie, pasy nośne, jak też niewielką partię 40-mm granatników podwieszanych H&K GLM.