60 mm moździerze dla Francji

Podległa ministerstwu obrony agencja DGA (Direction générale de l’armement) rozpisała 22 marca postępowanie na dostawy do sił zbrojnych Francji 120 moździerzy kalibru 60 mm wraz z amunicją, systemami celownicznymi, wsparciem logistycznym (dostawy narzędzi, dokumentacji) i pakietem szkoleniowym (wyposażenia treningowe i szkolenie instruktorów). W ramach kontraktu dostawca będzie musiał też dokonać badań kwalifikacyjnych moździerza i jego elementów. Termin zgłoszeń upływa 25 kwietnia.

Oprócz moździerzy, Francuzi chcą też zakupić 6500 granatów odłamkowych, 2000 granatów oświetlających, 2300 granatów oświetlających w paśmie podczerwieni, 2500 granatów dymnych, 4700 granatów ćwiczebnych, 50 zapasowych dwójnogów, 30 metalowych pojemników amunicyjnych i po 30 pakietów niezbędnych części zamiennych.

Ciekawostką jest, że ostatni moździerz kalibru 60 mm został wycofany z uzbrojenia francuskich sił zbrojnych w latach 1960. Był to Mortier de 60 mm Mle 1935, opracowany w latach trzydziestych XX wieku przez znanego konstruktora tego rodzaju systemów artyleryjskich, Edgara Brandta i produkowany przez jego zakłady. Jego licencyjną kopią był amerykański moździerz M2, zastąpiony przez M224 w 1978.

Główny producent moździerzy we Francji to od 1994 TDA Armaments, filia koncernu Thales i dziedzic przedsiębiorstw Hotchkiss-Brandt (od 1956) i Thomson-Brandt (od 1966). Tyle tylko, że francuski zakład nie wytwarza 60-mm konstrukcji, w ofercie są jedynie modele 81 mm LLR (Léger long renforcé z 1550-mm lufą w odmianie dla wojsk powietrznodesantowych, wprowadzony w 1997 do sił zbrojnych Francji) i gwintowany 120 mm RT (Rayé Tracté, wszedł do uzbrojenia w 1973, produkowany na licencji w kilku państwach, używany też przez USMC jako M327 EFSS). To oznacza, że dostawcami zarówno broni, jak i amunicji mogą być jednie przedsiębiorstwa zagraniczne, jak austriacki Hirtenberger z modelem M6, czeski ANTOS-LR, czy polski ZMT LM-60D (choć tutaj przeszkodą może być brak odpowiedniej amunicji).

Do tej pory najlżejszym rodzajem broni wsparcia tego rodzaju był 51-mm moździerz (granatnik) LGI (Lance-grenade individuel) Mle F1, wprowadzony w latach 1990., w pierwszej kolejności do pododdziałów Legii Cudzoziemskiej. Charakteryzuje się małą masą 4,8 kg, ale także relatywnie niewielkim zasięgiem do 675 m. Do tej broni Francuzi używają czterech rodzajów amunicji: treningowej, odłamkowej, dymnej i oświetlającej. Konstrukcja jako FLY-K została zaprojektowana przez belgijskie przedsiębiorstwo Poudreries Réunies de Belgique (PRB). Przestało ono wytwarzać uzbrojenie w 1990, a prawa do moździerza przejął francuski Titanite, który produkował ten model do 2006. Obecnie konstrukcja znajduje się w ofercie Rheinmetall.