10 września podczas londyńskich targów przemysłu obronnego i bezpieczeństwa DSEI 2019, brytyjski koncern BAE Systems zaprezentował dwa prototypy psuedosatelity PHASA-35 (Persistent High Altitude Solar Aircraft), który powstał w wyniku nawiązania w maju 2018 współpracy ze spółką Prismatic, która później została przejęta. Wcześniej, w 2017 testowano w locie PHASA-8, który był modelem w skali 1:4 w stosunku do docelowego bezzałogowca klasy High Altitude Pseudo-Satellite (HAPS).

Pseudosatelita PHASA-35 jest większy od rozwijanych przez Airbusa bsl tej klasy Zephyr S/T, ale jednocześnie mniejszy od chińskiego Rainbow. Statki klasy HAPS mogą być znacznie tańszą alternatywną dla satelitów okołoziemskich, których obecnie koszt wyniesienia w kosmos jest bardzo wysoki / Zdjęcie: BAE Systems

Pseudosatelita PHASA-35 jest większy od rozwijanych przez Airbusa bsl tej klasy Zephyr S/T, ale jednocześnie mniejszy od chińskiego Rainbow. Statki klasy HAPS mogą być znacznie tańszą alternatywną dla satelitów okołoziemskich, których obecnie koszt wyniesienia w kosmos jest bardzo wysoki / Zdjęcie: BAE Systems

Prototypy, zbudowane w ciągu 15 miesięcy, są przygotowywane do oblotu, co ma nastąpić jeszcze w 2019. Jak nazwa wskazuje, pseudosatelita ma 35 m rozpiętości skrzydeł, masę jedynie 150 kg i jest napędzany dwoma śmigłami. Cała górna powierzchnia skrzydeł jest złożona z ogniw fotowoltaicznych zasilających zestaw wydajnych akumulatorów litowo-jonowych (o mocy 300-1000 W), dzięki czemu statek będzie mógł wykonywać nieprzerwane loty w dzień i w nocy z prędkością 50-78 w. (93-145 km/h), wykorzystując przekształcaną energię słoneczną w prąd elektryczny. Długotrwałość lotu wyniesie nawet 12 miesięcy, a ładowność 15 kg (statek będzie przenosił radar oparty o technologię arsenku galu). Długowieczność płatowca będzie wynosić 3 lata. Start i lądowania będzie odbywać się automatycznie. 

Dzięki małej masie będzie zdolny do wykonywania lotów na pułapie ponad 20 000 m. Będzie mógł być wykorzystywany jako znacznie tańsza alternatywa dla znajdujących się na niskiej orbicie okołoziemskiej satelitów do misji teledetekcji, telekomunikacji, obserwacji powierzchni Ziemi celem monitorowania środowiska naturalnego, nadzoru granic państwowych, skutków katastrof naturalnych, rozpoznania wojskowego i dostarczania Internetu. Taką koncepcję rozwija konkurencyjny w Europie koncern Airbus Space and Defence z produkowanym pseudosatelitą Zephyr S (25 m rozpiętości i mniej niż 75 kg masy) i planowanym Zephyr T (33 m i 140 kg) oraz chiński instytut CAAA (China Academy of Aerospace Aerodynamics) z bsl Rainbow (40 m), ujawnionym w 2017 (Seryjne pseudosatelity Zephyr S, 2018-07-20).