Dowództwo zakupów US Army Contracting Command-New Jersey w Picatinny Arsenal opublikowało zapytanie o informacje dotyczące nowego granatnika samopowtarzalnego nazwanego Precision Grenadier System (PGS). Amerykanie zakładają, że nowy system broni i amunicji zostanie przyjęty do uzbrojenia w 2028 roku.
US Army rozpoczęła poszukiwania granatnika samopowtarzalnego o zwiększonej skuteczności i precyzji od dotychczas używanych konstrukcji do amunicji 40 mm x 46SR. / Zdjęcie: PEO Soldier
Amerykańskie wojska lądowe (US Army) zainteresowane są indywidualną bronią strzelecką zdolną zwalczać cele przeciwnika w ukryciu i na otwartym terenie z większą precyzją i skutecznością w porównaniu z obecnie używanymi jednostrzałowymi granatnikami M203 i M320 do amunicji 40 mm x 46SR. PGS to powrót do programu 25-mm granatnika samopowtarzalnego XM25 CDTE. Umowę na dostawy tej konstrukcji unieważniono w 2017 roku, gdy producent – Orbital ATK, po dwóch latach opóźnienia nie był w stanie dostarczyć 20 zamówionych prototypów (Koniec granatnika XM25, 2018-08-17).
Chętni mają czas do 3 grudnia 2020 roku na złożenie swoich propozycji w badaniu rynku. Celem ma być ocena metod rozwoju i zakupu nowego systemu broni. W zależności od wyników zapytania, wojsko może powierzyć wykonanie umowy częściowo lub w całości małym i średnim przedsiębiorstwom albo kupić konstrukcję w ramach otwartego przetargu.
Obecnie w amerykańskiej drużynie piechoty jest dwóch grenadierów, którzy dysponują karabinkami M4A1 z podwieszonymi granatnikami M203 lub M320 (Dostawca M203 wybrany, 2020-10-09; M320 dla USMC, 2017-06-20). US Army chciała uzupełnić je lekkimi moździerzami do rażenia ukrytych celów, ale nie rozwiązało to problemu ich zwalczania.
Charakterystyka PGS
Poszukiwany jest system w skład którego ma wchodzić granatnik samopowtarzalny, system kierowania ogniem oraz szeroka gama amunicji, w tym programowalnej, antydronowej, strzałkowej, proszkowej i przeciwpancernej. PGS ma charakteryzować się znacznie lepszymi parametrami w walce w dzień i w nocy, w terenie otwartym i pod ziemią, w środowisku miejskim, dżungli, lasach i na pustyni.
Zgodnie z wymaganiami zapytania, granatnik samopowtarzalny ma być użytkowany w różnych warunkach klimatycznych (MIL-STD-810H (C1)), w całym zakresie wilgotności i cechować się odpornością na środki chemiczne, biologiczne, skażenie radioaktywne, w tym impuls elektromagnetyczny, a także cyberataki.
PGS ma charakteryzować się wysokim prawdopodobieństwem niszczenia w czasie 30 sekund od oddania strzału do celów żywych na otwartym terenie lub znajdujących się w ukryciu lub celów nieruchomych na dystansie minimum 500 metrów. Granatnik ma mieć zdolność rażenia celów w odległości 1000 metrów.
Czas potrzebny od decyzji o zaatakowaniu celu znajdującego się na dystansie do 500 metrów do oddania strzału ma być nie dłuższy niż 5 sekund. Z kolei czas lotu pocisku do celu znajdujące się na dystansie do 500 metrów ma nie przekraczać 3 sekund. Oznacza to prędkość wylotową granatu dwukrotnie wyższą od pocisku granatu 40 mm x 46SR LV (Low Veloctity) – 78 m/s, w granicach 165 m/s. To wartość także wyższa od 40-mm amunicji o średniej prędkości wylotowej (MV, Medium Velocity), której prędkości to poziom 110-120 m/s.
Granatnik samopowtarzalny ma mieć długość całkowitą nie większą od 864 mm i masę nie przekraczającą 6,6 kg. Konstrukcja ma być dostosowana do strzelców prawo- i leworęcznych. Żywotność lufy ma przekraczać 5 tysięcy strzałów.
PGS ma zostać wyposażony w system celowniczy pozwalający na rozpoznanie z wysokim prawdopodobieństwem celu w dzień i w nocy na dystansie 500 metrów. Wartość ta może spaść do 300 metrów, gdy na polu walki wystąpią substancje przesłaniające pole widzenia. PGS ma być zdolny do prowadzenia ognia nawet w sytuacji, gdy system kontroli ognia jest pozbawiony zasilania lub został uszkodzony, a przez to wyłączony z użytkowania.
Broń ma mieć celownik o zmiennym powiększeniu do precyzyjnego namierzania celów znajdujących się w zasięgu. Elementem systemu kierowania ogniem ma być dalmierz, zdolny w czasie poniżej sekundy określić odległość do celu sylwetkowego na dystansie 800 metrów lub do celu wielkości drużyny lub pojazdu w odległości ponad 1000 metrów.
System celowniczy ma zapewniać wykrywanie (do 1000 metrów w przypadku pojazdów i pododdziałów), identyfikację (do 600 metrów z rozróżnieniem przeciwnika od celów niezagrażających) i prowadzenie ognia do celów w dzień, w nocy i w termowizji.
Dane mają być podawane na wyświetlacz, dodatkowo system celowniczy ma wyświetlać dynamiczny znak celowniczy dla celów w zasięgu do 1000 metrów. System kierowania ogniem ma uwzględniać przy tym odległość do celu, warunki środowiskowe, nachylenie broni oraz trajektorię lotu wybranego pocisku. Czas obliczeń parametrów ma nie przekraczać sekundy.
US Army zdefiniowało siedem rodzajów amunicji, którymi ma być zasilana nowa konstrukcja. Należą do nich naboje z pociskami ćwiczebnymi (TR, Tranining Round), pozbawionymi ładunku wybuchowego do treningów z bronią. Kolejnym rodzajem ma być amunicja z pociskiem przeciwpancernym (APR, Armor-Piercing Round), zdolnym do rażenia lekko opancerzonych celów na dystansie 500 metrów, zdolnym przebić 13-26 mm RHA pod kątem 90 stopni.
PGS ma być zasilany także nabojami z pociskami programowalnymi (CDR, Counter Defilade Round) do szybkiego i precyzyjnego rażenia przeciwnika znajdującego się w ukryciu. Innym rodzajem amunicji do granatnika ma być pocisk do rażenia celów żywych na bliskim dystansie (CQBR Close Quarters Battle Round) do 75 metrów. Wojskom lądowym zależy także na nabojach z pociskami torującymi (BM, Breaching Munition) do niszczenia takich celów, jak drewniane drzwi o grubości 38 mm, okna i bramy w odległości do 50 metrów.
Granatnik powinien zostać wyposażony w programowaną amunicję niezabijającą (ALLM, Airburst Less-than-Lethal Munition), dzięki której możliwe byłoby obezwładnienie celów na dystansie 100 metrów w promieniu 5 metrów od miejsca detonacji. Ciekawym dodatkiem ma być amunicja antydronowa (Counter Unmanned Aerial System, C-UAS), do niszczenia niewielkich systemów bezzałogowych w odległości do 300 metrów.