W środę, 27 listopada 2024, amerykańska Agencja Współpracy Obronnej DSCA (Defense Security Cooperation Agency) opublikowała zgodę Departamentu Stanu USA na potencjalną sprzedaż do Wielkiej Brytanii akustycznego systemu wykrywania i klasyfikowania sygnatur okrętów podwodnych HGMS (High Gain Measurement System) za maksymalnie 125 mln USD (510,99 mln zł).
Główna matryca systemu HGMS / Zdjęcie: Defense Technical Information Center
Zgodnie z opublikowaną informacją, rząd w Londynie wnioskował o możliwość pozyskania zestawu systemu systemu wykrywania i klasyfikowania sygnatur okrętów podwodnych HGMS z liniowymi układami antenowymi średniej częstotliwości (MFLA), komponentów HGMS, w tym czujników akustycznych, kabli, sprzętu testowego i oprogramowania, kontenerów, sprzętu kotwiczącego, wsparcia integracyjnego i testowego, części zamiennych i naprawczych, publikacji i dokumentacji technicznej, szkolenia personelu i sprzętu, usług wsparcia inżynieryjnego, technicznego i logistycznego świadczonych przez rząd Stanów Zjednoczonych oraz wykonawcę umowy (Leidos), a także innych powiązanych elementów logistyki i wsparcia programu.
System HGMS służy do pomiaru sygnatur okrętów podwodnych, które pozwalają określić ilościowo i zdiagnozować źródła hałasu, jakie generuje jednostka podczas rejsu, w tym rozróżniania hałasu otoczenia od okrętu. Ma to na celu obliczenie wrażliwości okrętu podwodnego na zagrożenia ze strony potencjalnego przeciwnika, a także udoskonalić operacje i taktykę ich użycia, a przede wszystkich samą konstrukcję okrętów.
Schemat instalacji komponentów morskich
Dlatego w 2008 amerykańska Marynarka Wojenna (US Navy) rozmieściła zestaw systemu HGMS w Ketchikan na Alasce w ramach instalacji pomiaru sygnatur okrętów podwodnych o nazwie SEAFAC (Southeast Alaska Acoustic Measurement Facility). Zastąpił on użytkowany od 1995 system o nazwie RESAS (Radiated Energy Signal Acquisition Systems). HGMS został opracowany przez spółkę Science Applications International Corporation (SAIC), od 2018 znaną jako Leidos.
Instalacja składa się z ośrodka lądowego (Shore Facility) z laboratorium analitycznym oraz dwóch komponentów morskich: Static Site i Underway Site, czyli odpowiednio zacumowanych dwóch barek z bojami (oznaczonymi jako: Wschodnia i Zachodnia) oraz połączoną z nimi przewodami o łącznej długości ponad 341 m (1120 stóp) z właściwą instalacją systemu HGMS pod wodą, zakotwiczoną dodatkowo w dnie morskim. Komponenty morskie są zasilane za pomocą przewodów komunikacyjnych Tyco SL-12 SA o długości 6096 m (20 tys. stóp) z ośrodka lądowego, poprowadzonych po dnie.
Komponenty morskie są zakotwiczone w odległości około 381 m (1250 stóp) od dna i 237 m (260 jardów) od siebie. Sześć głównych części, połączonych ze sobą przewodami, to (licząc od powierzchni): zanurzone boje o wymiarach 3,2 m x 2,13 m (10,5 x 7 stóp), dwa szerokopasmowe dookólne hydrofony (służące do odbierania i nagrywania dźwięków rozchodzących się w wodzie), wysokoczęstotliwościowa matryca HFA, główna matryca systemu HGMS (znana też jako matryca Twisted Bi-Cone lub TBCA) o wysokości ok. 8,53 m (28 stopy) i 3,05 m średnicy (10 stóp), sześć hydrofonów oraz kotwica ze stalowym obciążeniem w dnie morskim. Dodatkowo Zachodni zestaw HGMS obejmuje również dwa dodatkowe czujniki, jeden zestaw czujników wektorowych VSA w górnej części i jeden w dolnej.
Komentarze
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.